Het lijkt hier wel Nederland! Week numero 8

Buen Dia!

Week 8 is voorbij. Het was een zieke week in de vorm van ziek zijn, een oer Hollandse en het had een sprookjes achtige afsluiting in Benalmádena. Nou wat wil een mens nou nog meer! Inderdaad, niet ziek zijn! Helaas is daar vrij weinig aan te doen. Het gaat zoals het gaat... DEAL WITH IT! haha Het was wel weer een lekker week op stage, heb lekker doorgewerkt ondanks de omstandigheden. Niks ernstig... geen zorgen!

Ik zeg laten we beginnen bij Maandag 16 maart! Let's do it!

Cabopino

Maandag 16-03-2015 was een lekker begin van de week... maar niet heus... De eerste grieperige verschijnselen kwamen opdagen bij mij... Hoofdpijn en buikpijn. Altijd fijn om de week zo te beginnen. Maar gewoon even een paracetamol innemen en ik kan er weer tegen aan! Zo gezegd zo gedaan.

Op kantoor gekomen ben ik begonnen met het maken van een dag planning. Op het moment dat ik daar bijna klaar mee was, kwam Maria naar mij toe gelopen met de vraag of ik een kwast of een roller nodig had.  Ik had namelijk met Marijke afgelopen vrijdag afgesproken, dat ik maandag terug zou gaan naar Cabopino -om de plek waar het BORD gehangen had- opnieuw te gaan verfen, want tijdens het los maken van het bord heeft een stuk verf los gelaten van de muur. En dat zag je heel goed van een afstand.
Maria had een roller voor mij gehaald en ben op eigen houtje naar Cabopino gereden om opnieuw te gaan verven. Toen ik daar aankwam ben ik naar het kantoor gelopen die over de appartementen gaat van Cabopino en heb de sleutel meegekregen en wat verf en ben toen aan de slag gegaan. Op naar de 2de verdieping! Eenmaal in het appartement ben ik naar het balkon gelopen met de verf en de roller in mijn hand. Ik ben helemaal over de reling gaan hangen, zag die diepte onder mij (2de verdieping klinkt niet hoog, maar het is hoger dan je denkt) maar ben gewoon vrolijk aan de slag gegaan. Na 100 keer over de plekken op en neer te zijn gegaan met de roller, dacht ik dat het wel goed moest zijn, dus ben weer terug gegaan naar het kantoortje om alles weer af te leveren.

Ik ben nog even gebleven om wat fotootjes te maken van dit leuke haventje, maar daarna gewoon terug gereden naar kantoor om weer bezig te gaan met mijn takenlijst tot 6 uur.

Dinsdag 17-05-2015 ging het doorzieken vrolijk door. Het was gelukkig wel een stuk minder dan maandag. En het weer zat ook niet lekker mee. Op de heen weg naar stage toe, was het donker en grauw en natuurlijk was er regen voorspeld. Maar goed, dinsdag begon als alle andere dagen.

Ergens in het begin van de middag zei Marijke tegen wil je mee, ik ga even kijken naar een muurtje die te hoog is. Mijn taak was dat ik dan foto's moest maken. Dus ben ik met haar mee gegaan. Voordat we naar het huis gingen moesten we eerst wachten op iemand die Marijke dingen kon vertellen over de muur. Ik weet niet meer precies het wat was, maar ik weet wel dat we lang moesten wachten op hem. Voordat hij bij ons aankwam had hij een ergens anders nog een afspraak. Maar

De weg na de harde regenbui!

volgens Marijke had het niet zo lang moet duren voordat hij bij ons was. Ik denk dat we zeker 15 á 30 minuten gewacht hebben voordat de man er was. Maar toen hij er aan kwam rijden zijn we meteen naar het huis gecrost en hebben daar foto's gemaakt en gemeten. Na daar 30 minuten alles gedaan te hebben zijn we weer naar het kantoor gegaan. Hier heb ik de foto's op de server gezet en ben ik verder gegaan met het werken dat nog op mij lag te wachten tot 6 uur.

Om 6 uur begon het kei en keihard te regenen... niet normaal, grote dikke druppels kwamen als bommen uit de lucht vallen. Ik heb een paraplu gepakt, goed gekeken waar de diepe plassen lagen, ik heb diep adem gehaald en ben toen opzoek gegaan naar de auto. na 5 minuten ben ik dan eindelijk bij de auto aan gekomen, heb heel moeilijk gedaan  om droog in de auto te kunnen stappen en ben weg gereden.  Op naar Charlotte.

Toen ik op de kust weg kwam, een weg waar je normaal 80 mag rijden maar makkelijk 100 rijd heb ik als maar 50 gereden, ik voelde mij net een opaatje. De giga druppels maakte het kijken bijna onmogelijk!
Toen ik het centrum van Marbella binnen reed, leek het wel als of er een overstroming geweest was. Overal laag viezigheid op de wegen vanuit de bosjes, de putdeksels lagen er af en het water stroomde uit de putten. Het leek wel een rampgebied. Even verderop was een heel kruispunt onder water. Mensen liepen letterlijk tot hun knieën in het vieze water. Zo zie je maar weer dat we het in Nederland maar goed hebben als het daar regent is het nooit zo erg als hier.

Woensdag 18-03-2015 was de vervelendste dag tot nu toe. Ik had die nacht slecht geslapen. Wel 100x wakker geworden door een steek in mijn hoofd, maar de wekker ging vrolijk om half 9 af...

Hard aan het werk met het bord

Op kantoor heb ik vlot doorgewerkt tot 12 uur. Toen kwam Marijke naar me toe en gaf mij de
opdracht om Andrez (iemand waar Marijke veel mee werkt) te helpen. Aan Andrez was gevraagd of hij de boorden boven de ingang wilde schoon maken en een aantal stickers er af te halen. Ik mocht hem daar vrolijk bij helpen! Residencia heeft 2 boorden. 1 boven de ingang en 1 boven een ingang die we niet openen. Het eerste bord ging lekker vlot en was binnen een uur gedaan. Schoon en stickersloos. Het tweede bord daar in tegen was een drama! Andrez ging weg en Marijke heeft me toen geholpen met het tweede bord. De omlijst stick, om het zo maar even te noemen, ging maar niet los. We hebben alles geprobeerd... warm water, alcohol, anti sticker spul. Van alles! Maar niks werkte. Tenminste niet bij de stickers, wel bij mij, want ik werd er niet goed van... Niet alleen omdat niks mee werkte, maar de geur van al dat spul maakte me helemaal ziek. Mijn hoofd werd licht en begon te bonken, mijn keel werd kurk droog en begon te prikken van de geur en werd er helemaal duizelig van. rond 3 uur half 4 was ik er helemaal klaar mee. Was nog lang niet klaar maar ik voelde me niet goed! Toen ik alles op ging ruimen kreeg ik de vriendelijke opmerking dat ik er niet uit zie! En bedankt! Ik had al het chemisch spul diep opgeborgen op kantoor zodat ik er geen last meer van had. Daarna heb ik een poging gedaan om nog te werken, maar dit is er niet meer van gekomen. Wel was ik oprijd naar binnen gegaan want het begon weer keihard te regenen... Het lijkt hier wel Nederland...

Donderdag 19-03-2015 zat ik er, om heel eerlijk te zijn, een beetje tegen op om weer door te gaan met het bord... Ik had geen zin om weer zo beroerd te voelen als gisteren. Gelukkig was Marijke naar de soort eigenhuis en tuin winkeltje gelopen om te vragen of zij eventueel een oplossing hadden voor dit probleem. Daar hadden ze wel wat op. En wat voor oplossing! het gebruik van een föhn! Wat een oplossing! beetje warme lucht op de sticker blazen en alles gaat er van af! Wat een uitvinding! De man van de winkel heeft even snel in het Spaans (wat ik ook op een gekke manier begreep) uitgelegd hoe ik het het beste kon gaan doen. Daarna ben ik meteen aan de slag gegaan. En ik was zo blij! Het werkte perfect!
Tussendoor kwam Marijke steeds kijken hoe ik er voor stond. Op een gegeven moment wilde ze het zelf ook even proberen, voor de feeling zei ze. Nou ja is goed heb ik even een soort van pauze. Achteraf had ik misschien wel even moeten melden dat de föhn warm kan worden, en dus vingers kon verbranden. Gelukkig had ze het zelf al snel door. Wel heeft Marijke de onderkant van het bord verder af gemaakt, ondanks de warme föhn. Daarna ben ik verder gaan met de omlijst sticker er af te halen en het schoon maken van het bord.

Toen Marijke terug kwam van een afspraak was ze heel tevreden over het eind resultaat. Ik was nog bezig met het laatste stuk schoon maken maar, het was weer een wit bord, met blauwe letters en niet een grijzig bord met verfvlekjes, vogelpoep en zand. Ik blij, Marijke blij iedereen blij! Elke keer als ik langs het bord loop kijk ik even om te kijken of het nog steeds zo schoon is als toen ik klaar was.

Toen ik alles weer opgeruimd had op kantoor begon het te regenen... Gelukkig hangt het bord onder een soort afdakje en werd het niet nat. Maar het was dus weer prut weer...

Na het opruimen ben ik weer door gegaan met de normale werkactiviteiten die ik die graag af wilde hebben.

Toen ik thuis kwam, was ik alleen want Charlotte moest naar de fysio toe. Ik heb een klein beginnetje gemaakt aan een secret project, maar op een gegeven moment wilde ik even wat anders doen, dus heb ik een boek gepakt en ben gaan wachten op Charlotte zodat we boodschappen konden doen. Want ik had honger niet normaal!

Vrijdag 20-03-2015 begon met grijs en grauw weer... op weg naar de stage van Charlotte kwamen er steeds meer regendruppels naar beneden gevallen en op het moment dat ik Marbella centrum uitreed kwam het met bakken uit de hemel vallen... Heel deprimerend weer... Maar mag niet klagen want dit is de eerste week in de 8 weken dat we hier zijn, dat het regent. En het heeft ook wel iets, als die grote plassen op straat, de overlopende wegen en de mensen die tot hun knieën in het water staan. Ja heeft wel iets.

Maar goed, even terug naar de dag... Het was een koude, donkere dag op kantoor. Terwijl de regen buiten neerkwam op het plein ben ik de hele dag lekker bezig geweest met het maken van de school opdrachten die gedaan moeten worden voor deze stage.

Om 3 uur kwam Marijke naar mij toe met de vraag of ik mee wilde met gaan om tapas te gaan eten. Normaal gesproken zou ik ja zeggen, want het is gewoon gezellig. Maar dit keer leek het ons niet verstandig om te gaan, aangezien ik me nog niet helemaal goed voelde. Dus heb ik dit keer besloten om maar lekker vroeg naar huis te gaan.

Toen ik thuis kwam was Charlotte al lang thuis en konden we dus meteen boodschappen doe voor die avond. En ook gelijk nieuw internet kopen voor onze mobieltjes. Dus wij gezellig in de regen naar La Cañada gereden.

Marbella berg in de regen

Toen we terug kwamen wilde ik even lekker hardlopen. Dat heb ik al zo lang niet meer gedaan en ik wil toch een beetje fit blijven. Nou ik kon we merken dat ik het al lang niet meer gedaan had en niet meer zo vit ben... Dat was echt hel! Nou moet ik wel eerlijk zeggen in Nederland hebben we natuurlijk geen bergen dus dan ben je ook niet gewend om bergje op bergje af te lopen, dus dan ben je al gouw buiten adem en kapot... Maar het is blijkbaar ook niet handig om hard te gaan lopen als je je niet 100% voelt... Weer wat geleerd! Wel heb ik een mooie foto kunnen maken van de Marbella berg in de regen.


Zaterdag 21-03-2015 gingen we naar Sealife in Benalmádena. Hoe we daar heen moesten rijden, geen idee... Maar ja dat is niet de eerste keer dat we niet weten hoe we rijden moeten. Het enige wat we wel wisten, was dat we de zeeweg moesten volgen en dan zouden we het kunnen zien.

Roggen bad met kleine haaitjes

Na 20 - 30 minuten en 1 keer fout gereden te hebben, hadden we het eindelijk gevonden. We hebben
de auto geparkeerd en zijn onze kaartjes gaan bestellen bij de ingang. Toen we de kaartje hadden afgehaald, was het nog een heel gedoe om de ingang van het aquarium te vinden. Er waren 2 poortjes maar daar stond een groot kruis op, dus wij zijn daar niet doorheen gegaan. Na een tijdje zijn we gaan vragen waar de ingang dan is. En wat blijkt, we moeten wel door de poortje met de kruis... Er zit geen logica achter.

Eenmaal in het aquarium hebben we van alles gezien, Zelfs Spongebob! Letterlijk, ze hadden een Spongebob pop in een aquarium geplaatst. We hebben onder de haaien, een schildpad en andere beesten gelopen, giga kreeften en een Japanse Spinnen krab gezien. Echt van alles! behalve de otters. Die hadden er net zo veel zin in denk ik. We hebben daar zeker ander half uur tot 2 uur rond gelopen en we kregen helemaal het gevoel dat we de kleine zeemeermin en man waren, ondanks dat ik die film nooit gezien heb, begreep ik dan eindelijk het zeemeerminnen gevoel van Charlotte.

Het laatste dier dat we zouden moeten zien, was die van de otters, maar zoals ik al eerder vertelde was het zo dat die zich zelf niet lieten zien... Helaas, aangezien ik otters super tof vind!

Atlantis haven van Benalmádena

Na sealife wilde we nog ergens even wat eten en zijn we naar de haven gegaan van Benalmádena. Dus zo gezegd zo gedaan. De haven zag er zo raar uit! Zo bijzonder. Het was echt iets wat we niet verwacht hadden dat het er zo uit zou zien. Het leek wel alsof we door Atlantis aan het lopen waren. De gebouwen hadden allemaal verschillende organische vormen, elke pilaar had een mozaïek onder kant met schelpvormige lampen, de bruggentjes die van het "vaste land" naar een eilandje ging waren net golven van de zee en er stond een mega standbeeld van Poseidon/Neptunus. Charlotte bleef maar zeggen dat het net Atlantis was en da ze zich een kleine zeemeermin voelde toen ze het zag. In het haventjes waren allemaal boten, zo had je de luxe jachten, miezerige roeibootjes, grote zeilboten en piraten boten. Ja piraten boten. Piraten boten die je doen denken aan Pirates of the Caribbean en een piratenboot uit China, of te minste daar moest het op lijken. Echt één groot sprookjes haventje.

Maar goed, we zijn door het haventje gelopen opzoek naar een restaurantje voor de lunch. Grappig verhaal: We liepen langs allemaal verschillende restaurantjes. We moesten vliegensvlug de kaart lezen die voor het terras stond, anders kwam er zo'n mannetje aan om ons naar binnen te lokken. Bij het eerste restaurantje waar we voorbij liepen, vroeg de man of wij geïnteresseerd waren in het menu van zijn restaurant. We zeiden tegen die man van niet, want we wilde nog even verder kijken. Toen vroeg de man waar wij vandaan kwamen (in het engels) waarop wij antwoordde Holland. En op het moment dat wij het vertelde en weer onze ruggen naar de man draaide, gebeurde er iets wat wij nooit verwachte, maar dan ook echt NOOIT! De man die ons naar binnen probeerde te halen zei: "Gaat goed in Nederland!" Ik wist niet zo goed wat ik daarop moest antwoorden, maar toch zeiden we gewoon simpel ja. Maar de man bleef maar praten met ons van: willen jullie eten of drinken? Misschien tot volgende keer. En toen hij dat zei zijn we door gelopen naar het einde van het haventje. De Hele weg naar het eind van de haven hebben we het alleen maar over die man gehad en dat we het niet verwachtte...

Uiteindelijk zijn we terug gegaan naar het begin en hebben toen gekeken op de kaart van de buurman die ons in het Nederlands aansprak. En tot onze verbazing deed deze man het zelfde. Hij heeft het hele menu uitgelegd in gebrekkig Nederlands, waardoor hij ons heeft overgehaald en we op zijn terras zijn gaan lunchen. En elke keer als hij langs kwam lopen om, weet ik veel... even naar binnen te gaan om iets pakken of zo, vroeg hij of het smaakte. Heel bizar was het.

Na onze lunch zijn we naar boven gegaan om een foto te maken van het haventje. De man die ons als eerste zag toen we de haven in liepen, zag ons staan op het balkontje en vroeg of we zin hadden in een cocktail voor maar 4,50. Wij bedankt hem en hij zei weer volgende keer misschien? Ja is goed volgende keer misschien... We wisten even niet wat ons overkwam.

In de auto naar huis begon het weer te regenen toen we bij Marbella aankwamen en zijn we linea recta naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen voor zaterdag en zondag.

Onder dit bericht komen er een aantal foto's van de dag in Sealife en het haventje.

Marbella berg in de regen op de terug weg van stage

Zondag 22-03-2015 was weer oer Hollands weer. Regen, Regen en nog eens regen. De wekker ging
om kwart voor 11 want ik moest die dag naar stage toe omdat Graciela de auto nodig had. Alleen toen ik wakker werd, wist ik niet meer hoe laat zij de auto nodig had... Ik wist niet meer of het nou half 1 of half 2 was. Doordat ze telkens zegt one thirty zegt of four thirty, raak ik in de waar en dan onthoud ik het niet meer zo goed... Dus had ik haar maar even een whatsappje gestuurd om te vragen hoe laat ik nou op kantoor moest zijn. Ze reageerde vrij snel met 1:30 uur. Dus was ik te vroeg opgestaan, te vroeg Charlotte wakker gemaakt en kon ik dus 1 uur niks doen...

We hebben maar uitgebreid ontbeten en een aflevering van Prison Break gekeken. om 1 uur ben ik vertrokken naar kantoor en kwam om kwart over 1 aan. Graciela was helemaal blij dat ik zo op tijd was, Gelukkig maar!

Op kantoor heb ik niet veel gedaan. Ik ben bezig geweest met mijn blog schrijven, nog wat opdrachtjes doen voor stage en voor de rest niks... om 2 uur ging Maria Luz (die er ook was) weg en zat ik alleen op kantoor te wachten op de auto zodat ik weer naar huis kon gaan voor de grote schoon maak die op de planning stond.

Rond kwart voor 4 kon ik naar huis en toen ik thuis kwam, in de regen, zijn Charlotte en ik aan de slag gegaan met de grote schoonmaak. Na de schoonmaak zij we pokémon gaan kijken (had ik toevallig op mijn hardeschijf staan) en daarna zijn we aan het eten begon.

Na het eten heb ik weer contact gehad met Nederland, met papsie en  mamsie. We hebben zeker 45 minuten aan de telefoon gehangen en over alles en nog wat gehad! Na die 45 minuten ben ik naar bed gegaan.

Zo. Dit was hem dan weer. Week numéro 8. Meestal als je een geluksgetal hebt dan brengt het je geluk... Mijn geluksgetal is 8 en het bracht niet veel geluk... Grieperig zijn, Regen, Hardlopen als je ziek ben. Maar ondanks deze negatieve dingen, is het wel weer een top weekje geweest! Vooral het weekend was lekker en speciaal! Dus ik sluit deze week toch af met een glimlach en kan niet wachten wat week 9 te bieden heeft!

Hieronder heb ik nog een aantal foto's geplaatst van het uitje naar Sealife en Benalmádena. Bekijk de foto's gerust, laat gezellig een reactie achter en dan zie ik jullie in week 9 weer!

Tot volgende week!

Hasta Luego!

Sealife Spongebob huis

Sealife roggen bad

Sealife roggen bad

Sealife Kwallen 

Sealide octopus

Sealife

Sealife

Sealife 

Sealife 

Sealife 

Sealife

Benalmádena haven

Benalmádena Haven

Na zonneschijn komt een grauw weekend! Week numero 7

Een foto tegen de leegte. Cabopino

Buen Día Amigos!

¿Qué tal? (Hoe is het?) Hier gaat alles nog goed! Ik heb weer een lekkere week achter de rug die ik
graag met jullie wil delen. Het was geen bijzondere week. Er gebeurde niet veel op kantoor of in het weekend, maar het was een week die verteld moet worden. Na het heerlijke gezellige tapas etentje op vrijdag was het donkere, grauwe weekend begonnen die we thuis spandeerde.

Voordat ik nog meer spoilers geef(dingen voorzeg) lijkt mij het handig om gewoon te beginnen bij het begin! Let's do this!


Maandag 09-03-2015 was een dag die moeizaam begon... Ik kon niet lekker in mijn ritme komen, was snel afgeleid en heb niet veel afgekregen zoals ik wilde...

Het begon met een 2 koppen koffie in de RODE mok. Ik heb dit zo groot geschreven, omdat ik vorige week per ongelijk de gele mok pakte en die blijkbaar van Graciela was... Ik wist niet dat iedereen een eigen kleur mok had, dus ik pakte gewoon een mok die ik zag staan. Toen Graciela binnen kwam werd mij dat wel even duidelijk gemaakt dat iedereen een eigen mok heb. Dus heb ik van Marijke de rode mok toegewezen gekregen, stond ook veel beter dan de gele! Maar dat was allemaal vorige week, laten we verder gaan met maandag de 9de.

Na het gebruikelijke ochtend ritueel met de wisselkoersen ben ik aan de slag gegaan met het marktonderzoek waar ik zo snel mogelijk aan moet beginnen. Tijdens mijn pauze heb ik wat contact gehad met  Los Pais Bajos (spreek je uit als: Los Pa-Is Bagos) of terwijl de lage landen of terwijl Nederland. Ik heb gesproken met Marcella, een goed vriendin uit Nederland, over van alles en nog wat.

Na mijn pauze heb ik het gedeelte afgerond van mijn marktonderzoek dat ik af kon krijgen voor dat moment. Ik moet namelijk de marktontwikkelingen 6 weken volgen, dus kon niet alles maken. Na de afronding van mijn marktonderzoek, heb ik een aantal pogingen gedaan om verder te gaan met het stage verslag zelf tot 6 uur.

Om 6 uur heb ik charlotte opgehaald van stage en zijn we naar de supermarkt gereden. Toen we thuis kwamen van het boodschappen doen, waren we dan eindelijk thuis! We doen de deur open, lopen naar binnen, ik doe de lampen aan en: "BAM!" Een grote lichtflits naast mij en alle lampen vielen uit!  Ik wist even niet wat er nou gebeurde... We zijn toen opzoek gegaan naar de stoppen kast. Bijden dachten die buiten te vinden was, dus zijn we naar buiten gelopen naar een soort kast aan de muur. Toen we daar kwamen zagen we dat we een sleutel nodig hadden, dus wij weer terug naar binnen  in het donker opzoek naar ene sleuteltje en zijn toen weer naar buiten gegaan. Het eerste sleuteltje paste niet in het kastje buiten, wel in de brievenbus! Hebben we dat sleuteltje ook weer gevonden!
Wij weer terug naar binnen, opzoek naar een ander sleuteltje.

Toen we er weer één hadden gevonden zijn we weer naar buiten gegaan om te kijken of die paste. Ik kreeg bijna het gevoel dat we assepoester aan het na spelen waren, welke voet paste in het glazen muiltje. Nouja in dit geval was het welk sleuteltje paste in het sleutel gat. Toen we de goede sleutel hadden, na 10 minuten verder te zijn, waren we blij dat we weer licht konden maken... Maar niks is minder waar... Het sleutelje mag dan wel passen, maar er was geen beweging in te krijgen. We hadden alles geprobeerd om het open te krijgen, met weinig succes.
Op een gegeven moment hadden we het allebei opgegeven en hebben hulp ingeschakeld. Charlotte had haar moeder (Marlies) gebeld om te vragen wat te doen. Daar was wat mis communicatie ontstaan, maar we hebben uiteindelijk met behulp van onze gezonde verstand en de hulp van Marlies toch de schakelaars gevonden om alles weer van stroom te voorzien! Jeej!

Dinsdag 10-03-2015 begon met het maken van een takenlijst. Normaal gesproken maak ik, de dag van te voren, een lijst met dingen die gedaan moeten worden de volgende dag. Maar zoals wel vaker gebeurd ben ik dat vergeten te doen... Maar goed, ik ben dus bezig geweest met het maken van een to do list van de dag. Daarna ben ik bezig geweest met het verlate ochtend ritueel. Thee en  de wisselkoersen.

Ik wilde die dag verder gaan met het maken van mijn opdrachten voor school, maar ik had een aantal vragen over de opdrachten die gedaan moeten worden, dus heb ik een hulplijn ingeschakeld en heb ik Joost gemaild met wat vragen.

na de mail ben ik bezig doorgegaan met een andere opdracht die ik moet maken, hier ben ik tot 6 uur mee bezig geweest.

Woensdag 11-03-2015 ben ik na een paar weken alleen maar op kantoor gezeten te hebben weer een keer naar buiten gegaan. Maar dat was pas aan het einde van de dag.

We hebben eerst, eerst hebben we gewoon tot 3 uur op kantoor gezeten en aan de dagelijkse routine gezeten. Thee, Wisselkoersen en daarna de overige taken die gedaan moesten worden. Zoals het reclameplan, het instrumentenplan en het marktonderzoek.

Om 3 uur kwam Graciela naar mij toe met de vraag of ik met haar mee wilde naar een appartement om daar foto's van te maken. GRAAG! Even weer een keer er op uit. Dus wij zijn samen naar het appartement gegaan in Mijas Costa. 5 - 10 minuten van het kantoor vandaan. In de auto vroeg ik aan Graciela wat het voor klanten waren. Hier antwoord ze op dat het een Franse vrouw was die alleen Frans of Spaans sprak. Is goed voor je Spaans zei ze er nog bij.

Toen we aankwamen bij het hek, kwamen we erachter dat Graciela vergeten was om nummer van de eigenaar op te schrijven. Wat gek is, aangezien die keren dat ik mee ben gegaan met haar naar huizen was ze altijd goed voorbereid en heeft ze altijd alles mee. Nouja voor deze ene keer mag het! Dus ging ze bellen naar Maria op het kantoor. Na 2-3 minuten gewachte te hebben ging de poort open en konden we de stijle helling op rijden. Bij de ingang van het appartementen complex stond de eigenares op ons te wachten en konden we meteen aan de slag binnen. We hadden toen kennis gemaakt met de de mevrouw die daar woont en de hond. Wat een top beest! vrolijk, druk en vond het helemaal leuk dat wij er waren. Tenminste zo'n gevoel kreeg ik. Toen we binnen kwamen en naar de tuin geleid werden maakte we kennis met de man van de eigenares. En wat bleek nou, die man was een Belg. Hij sprak Nederlands met me! Die zag ik niet aankomen... Toen ik te horen kreeg dat ze Frans waren, heb ik natuurlijk meteen gedacht dat ze uit Frankrijk kwamen, maar niks is minder waar... Toen Graciela een rondleiding kreeg van mevrouw, heb ik gezellig met de man gepraat over event management en televisie.

Na een tijdje kreeg ik de opdracht van Graciela om een aantal uitzicht foto's te maken. Dus ik ging lekker aan de slag. Na het maken van de foto's, liet ik ze zien aan Graciela. De man dacht dat ik klaar was, dus begon hij weer tegen mij te praten. Dit keer bleef hij maar praten en heb ik Graciela alleen maar zien hard werken.

Na 1 uur daar geweest te zijn konden we vertrekken naar het kantoor op alles te uploaden op de website. In de auto verontschuldigde ik me aan Graciela. Ik kreeg helemaal het gevoel dat ik niks gedaan had en haar al het werk heb laten doen. Maar gelukkig was ze blij dat ik mee was. Ze vertelde me dat als ik er niet was dat ze na 3 uur nog daar was om te praten. Ze was mij toch een soort dankbaar dat ik er was zodat alles snel gedaan kon worden. Gelukkig ben ik niet helemaal voor niks gekomen!

Het uitzicht vanuit de tuin

Donderdag 12-03-2015 had ik om 10 uur afgesproken met Marijke bij een huis van een belangrijke
klant. Dit is een huis waar onderanderen een nieuw zwembad gebouwd gaat worden. Alleen de nieuwe eigenaren (De Klanten) wonen in Nederland en komen dus niet elke dag over vliegen om te kijken hoe de bouw er voor staat. Dus had ik van Marijke de opdracht gekregen, om hier een aantal dagen per week heen te gaan om foto's te maken. Die zouden weer gestuurd worden naar de Nederlande klanten, zodat die dan weer op de hoogte zijn van het bouwproces. Het huis ligt in Nueva Andalucia (zelfde "gebied" als het huis waar wij verblijven) En het heeft echt een fantastisch uitzicht over de berg van Marbella. Het was echt adembenemend mooi. Echt iets wat ik niet verwacht had. Mooi grasveld met een schitterend uitzicht! Wat wil een mens nog meer!
In en rond het huis heb ik een aantal foto's gemaakt voor de Nederlandse klanten. Nadat ik alle foto's gemaakt had, ben ik terug gegaan naar kantoor om de foto's te gaan bekijken en verder gegaan met de opdracht die op kantoor op mij stonden te wachten.

Rond 11 kwam weer terug in het kantoor en heb ik gekeken naar de foto's die gemaakt had van het huis. Ik kan niet tevreden zijn maar slecht zijn ze ook weer niet... Gelukkig!
Ik had de foto's goed opgeslagen zodat ze niet verdwijnen als ik ze nodig heb!

Na de foto's op de laptop gezet te hebben, ben ik begonnen aan mijn ochtend ritueel en ben ik druk bezig geweest met de opdrachten die ik die dag wilde gaan doen.

De zonsondergang

Tussen half en kwart voor 6 kwam Graciela naar mij toe met de mededeling dat ze vandaag een late afspraak had om half 7 zou ze terug zijn. Nou natuurlijk vind ik dat geen probleem, dus moest ik die dag wat langer op kantoor blijven. De tijd verstreek snel voorbij totdat het half 7 was. Nadat het half 7 geweest was, ging de tijd langzaam voorbij. Wel heb ik een mooie zonsondergang gezien van het pleintje. Ondertussen werd het kwart voor 7, 7 uur, kwart over 7 en om half 8 kwam ze aangelopen. Ze kwam naar binnen gerend en gaf me meteen de sleutel zodat ik meteen naar huis kon gaan.

Ik ben naar huis gereden in de hoop dat Charlotte nog maar net thuis was van de fysio. Gelukkig was ze nog niet heel lang thuis maar 30 minuten ofzo...

Toen ik thuis kwam ben ik mij meteen gaan omkleden voor het etentje van die avond. Omdat de ouders van Charlotte 28 jaar getrouwd waren dachten we van wij gaan dan ook uit eten. We hebben iets te vieren. Dus hebben wij besloten om bij Tuk Tuk te gaan eten. Een Asian Fusion restaurant.

Tussen half 9 en 9 uur zijn Charlotte en ik richting het restaurant gelopen, aangezien het op loop afstand was. Het was een mooi, modern restaurant, waar de geuren van het eten je al tegemoet komen als de deuren open gaan. We hebben hier heerlijk gegeten. Als voorgerecht had ik iets met inktvis en sla, als hoofdgerecht had ik de Tuk Tuk nasi goreng met kip saté en garnalen en als nagerecht gefrituurde banaan, mango ijs en aardbeien. En het was heerlijk! Onder dit bericht komen er een aantal foto's te staan van het eten wat ik had.
Om half 11 zijn we weer richting huis gelopen en naar bed gegaan.

Het nieuwe huis die Marijke bouwt

Vrijdag 13-03-2015 was een lekker kort dag die begon als alle andere dagen.
Met de dagelijkse bezigheid ben tot een uur of 12 bezig geweest, want Marijke stelde voor dat ik met haar mee moest naar haar huis, die ze bouwt voor de verkoop, om aan mij te laten zien hoe het huis ervoor staat en waar ik de komende dagen foto's van ga maken. Het was een gigantisch huis! niet normaal. Het was wel een lelijk huis aangezien het alleen maar stenen waren en nog niet af was. Maar Marijke heeft mij verteld wat de plannen zijn van de inrichting en buitenkant en als ik een beeld moet maken van de plannen wordt het wel een mooi huis! Ik heb een aantal foto's gemaakt om te kijken waar ik de komende dagen een mooi shot kan maken van het huis. Marijke was druk bezig met 2 mannen om te praten over een boom of die eventueel weg gehaald mag worden of verplaatst kon worden.

Pleintje van Cabopino

Na een tijdje zijn we terug gegaan naar het kantoor en kon ik meteen weer gaan met Maria naar Cabopino om de boorden, de Marijke en ik in een vorige week opgehangen hadden, er af te halen. Dus zijn wij tweetje naar de haven gegaan om deze klus te klaren. Een aantal van die boorden waren door de bewoners er al afgehaald en konden we die zo mee nemen. Eén van de boorden hadden Marijke en ik op de  op de muur geplakt van het gebouw, maar toen ik die los wilde maken, nam ik zo een stuk verf van de muur mee omdat de lijm zo goed vast zat. We hadden toen afgesproken dat we volgende week nog een keer terug te komen om opnieuw te gaan verven, want dit zag er echt niet uit.

Het bijzondere inktvis gerecht! 

Nadat wij alle boorden er af gehaald hadden zijn we terug gegaan naar kantoor en hebben alles
verteld aan Marijke, zodat zij ook weer op de hoogte was. Nadat ik het verhaal verteld had, gaf ze mij een moeilijke keuzen... Of ik mocht om 14:15 naar huis, of ik mocht met hen mee tapas eten... Moeilijk... Moeilijk... Moeilijk... Uiteindelijk heb ik gekozen om gezellig met hen mee te gaan om tapas te eten. En heerlijk dat die waren! Hhhm. We hadden het zelfde als de vorige keer. Iets met inktvis en een stuk vlees! HEERLIJK!! Rond 5 uur half 6 ben ik terug gegaan naar kantoor om alles in te pakken om naar huis toe te gaan.

Zaterdag 14-03-2015 & Zondag 15-03-2015 waren simpele dagen waar niet veel gebeurde. (Vandaar dat ik ook dit als 1 stukje typ.) De planning was om zaterdag naar Malaga te gaan, maar helaas regende het daar en dan is het toch minder leuk om zo'n uitstapje te maken. Dit hadden we samen besproken tijdens het laten ontbijt, maar gek genoeg is er toch een miscommunicatie ontstaan tussen Charlotte en mij. Charlotte had zich helemaal opgetut, make-upje hier en daar, Haar stijlen en ze was net op weg om andere kleding aan te doen, maar ik vroeg aan haar waarom ze dat ging doen aangezien we toch nergens heen gingen... Blijkbaar dacht zij dat we alsnog naar Malaga gingen ondanks de regen. Maar dat was dus niet zo... We hebben die dag boodschappen gedaan en voor de rest niks... Helemaal niks. Film gekeken. That's it. Zondag was precies het zelfde. Helemaal niks gedaan. alleen maar film gekeken. En met Nederland gebeld! Met de twee zieken oudjes die mij heel erg missen. Maar voor de rest helemaal niks gedaan. Mag ook wel eens zo'n weekend!

Dit was hem dan weer. Week nummer 7 is ook weer voorbij. Het was een week waar niet veel dingen gebeuren + een lekker relax weekendje. Wel ben ik een aantal keer van kantoor weggeweerst, wat weer lekker fijn was. Voorderest was het een normale week voor mij die ik met een glimlach afsluit

Hieronder heb ik nog wat foto's geplaatst van het etentje met Charlotte in Tuk Tuk. Bekijk de foto's gerust, laat een hieronder een reactie achter en dan zie ik jullie next week met een nieuw avontuur!

Tot volgende week!

Adios!

Voorgerecht 

Hoofdgerecht

Toetje

Ik heb Marokko Gezien!! Week Numero 6

Buen Dia!

Een foto van een mooi auto, omdat ik dat leuk vind

Na een lekkere zonnige week met een sportieve afsluiting, was dit weer een lekkere rustige week met
een wat minder sportieve afsluiting maar wel met een leuk uitstapje. Het was een week van drukte op kantoor bij de collega's en de rust bij mij! Gewoon zoals het hoort! Grapje... Deze week was gewoon... een week in Spanje, geen rare dingen dus, dat mag ook wel weer eens.


Maandag 02-03-2015 was weer een nieuw begin van een nieuwe week. We begonnen gewoon, zoals elke "normale" dag om 10:00 uur. Op de planning van die dag stond dat ik weer de auto zou moeten wassen... Ook deze keer ben ik daar niet aan toe gekomen... Wat heel vervelend is aangezien de auto zo steeds viezer wordt. Ik heb het zo druk gehad dat ik er weer niet aan toe gekomen was.

De dag begon zoals gewoonlijk met het bijhouden van de wisselkoersen van vrijdag en het weekend. Dit heb ik weer netje opgeschreven in Excel en opgeslagen.

Na he bijhouden van de wisselkoersen, ben ik begonnen met de voorbereidingen van mijn marktonderzoek. Dit is één van de stage opdrachten die ik verplicht van school moet doen. Dit is ook één van de opdrachten die uitgebreid met meneer Jong besproken had toen hij vorige week bij me op bezoek kwam. Op internet ben ik de ochtend tot een uur of 12 bezig geweest met het zoeken naar een site die goed uitlegt over hoe je op een hoofdvraag komt en hoe je die dan formuleert. Rond half 1 had ik dan de perfecte site gevonden die alles tot op de puntjes uitlegt hoe je een hoofdvraag en deelvragen formuleerde. Deze website had allemaal tips, do's and don'ts voor het maken en formuleren van deze verschillende vragen. Dit ben ik heel braaf wezen opschrijven in mijn eigenwoorden, zodat ik het kan gebruiken als ik ga beginnen met mijn marktonderzoek. Na 2 A-4tjes te hebben opgeschreven besefte ik dat ik moeilijk aan het doen was... Ik heb een mooie laptop op mijn bureau staan die voorzien is met microsoft word... En wat doe ik, ik schrijf alles op met pen en papier... Hoe "slim" kan je zijn... Ik dacht van, ik ben nu toch al bezig met alles over schrijven op papier, dan ga ik het af maken ook op papier. Ik kon mijzelf wel even voor mijn kop slaan zo dom voelde ik me... Maar goed uiteindelijk zat ik op 3 en een half A-4tjes en dan was ik nog niet klaar met alles. Omdat ik alles met pen en papier deed  was ik ook bezig tot 6 uur met schrijven, schrijven en nog eens schrijven... Maar de dag vloog wel voorbij. Voor ik het wist werd er al weer ¡VAMOS! geroepen door het kantoor.

Dinsdag 03-03-2015 was een dagje dat zo snel ging. Voor ik het wist was het al weer 6 uur en kon ik naar huis toe!
Het was wel precies de zelfde dag als maandag. Ik was weer van plan om de auto te wassen en ben er weer niet aan toe gekomen. Ik was zo bezig met andere opdracht die ik op werk moest doen.

Ik kreeg de opdracht om samen met Marijke te zoeken naar hoe we een pages document konden lezen in word. (Pages is een Apple applicatie die alleen voor apple producten is bestemt en niet te lezen is in word) We zijn hier de hele ochtend mee bezig geweest om op internet te vinden hoe we dit kunnen oplossen... Het enige wat ik gevonden had was het pages document omzetten in PDF... Maar we moesten een doc. document hebben... uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat als we dat zouden willen doen dat alleen maar kan als je de applicatie Pages heb... Dus zijn we gaan kijken in de apple store voor de applicatie. Tot onze schrik kwamen we er achter, dat als je het zou willen hebben op je iPad of iPhone dat je er €9,99 voor moet betalen. Voor een stomme applicatie is dat best duur... En toen bedacht ik me dat er een kans is dat ik die applicatie op mijn iPad heb staan. Ik kon me nog herinneren dat die applicatie een tijdje gratis te krijgen was uit de apple store. Maarja... ik had mijn iPad niet mee... Dus hebben we het zo gelaten en dan zou ik mijn iPad de volgende dag mee nemen naar stage.

Na het lange, nutteloze onderzoek op internet, ben ik weer verder gegaan met het schrijven van mijn hoofdvraag en deelvragen. En elke keer dat ik weer een zere vinger kreeg van het schrijven, bedacht ik me dat het overtypen toch een beter idee is... Dus toen ik klaar was en 5 A-4tjes vol geschreven had met tips en tricks voor het formuleren van de hoofdvraag en deelvragen, ben ik het toch maar over gaan typen op mijn laptop... voor het geval dat ik per ongeluk het schrift zou weggooien en alle mijn aantekeningen kwijt zou zijn. Dus ik ben lekker tot 6 uur bezig geweest met het overtypen van alles wat ik opgeschreven had.

Om 6 uur kwam iemand naar binnen met het grote nieuws dat Maria Luz haar bedrijfsbusje af was en voor gereden stond. Dus zijn we met iedereen uit het kantoor naar de parkeerplaatsen gerent en hebben haar nieuwe bedrijfsbus bewonderd! Uiteindelijk werd het dus half 7 dat ik echt weg kon rijden, op naar huis!

Woensdag 04-03-2015 Was de grote dag! De grote dag dat ik me eindelijk aan mijn schema hield! Maar het begon begon gewoon weer met een lekker kopje thee en de wisselkoersen. Ik heb na het invullen van de wisselkoersen de grafiek bekeken van alle koersen (EUR-GBP, GBP-EUR en EUR-NOK, NOK-EUR) om te kijken of de koersen dalen, stijgen of constant zijn.

Na mijn dagelijkse routine kwam Marijke binnen met de vraag of ik mijn iPad mee had genomen... En natuurlijk ben ik dat vergeten... Als mijn hoofd niet vast zat dan was ik die zeker wel 100x vergeten of kwijt... Nou gelukkig was ik mijn iPad niet kwijt maar wel vergeten. Maar gelukkig had zij haar iPad mee. Maar geen Pages... Wat nu?

Na het Pages probleem op en het probleem met de vergeten iPad ben ik weer doorgegaan met het afwerken van mijn to do list van de dag. Ik ben dus verder gegaan met het maken van de hoofdvraag en de deelvragen. Uiteindelijk ben ik tot een hoofdvraag gekomen voor mijn marktonderzoek en heb ik 2 verschillende deelvragen kunnen bedenken van de 4.

Om half 4 was het grote moment daar! IK HEB EINDELIJK, na bijna 1 week de auto gewassen!! En blij dat ik was dat ik het gedaan had! WAUW. Ik voelde me helemaal weer vrolijk en top! Ik had echt weer het  gevoel dat ik wat goeds gedaan had! Toen ik terug kwam in het kantoor ben ik weer verder gegaan met mijn stageverslag tot 6 uur.

Regen in Marbella... Ja dat is ook mogelijk

Donderdag 05-03-2015 Was een lekker rustig, regenachtig dagje. En daar baalde ik van want ik had de auto gewassen de vorige dag... Dus het had eigenlijk geen nut dat ik het gedaan had, want na de regenbui kan ik gewoon weer de auto gaan wassen... Joepie... Was ik een keer blij dat ik de auto gewassen had, is het voor niks geweest.

Maar voor de rest was het wel een goed dagje. Ik heb alle taken die ik voor die dag af wilde hebben, afgekregen. Mijn dagelijkse routine kwam ook weer aan bod, maar was niet het leukste begin. Ik drink elke ochtend (bijna elke ochtend) een kop menta thee op kantoor, maar die thee was op en ik ben geen fan van de English thea. Dus had ik alleen nog keuzen in groene thee. En vies dat de thee was! WAUW! Van de thee kreeg ik de hele tijd een rillingen en kippenvel, tot mijn grote spijt heb ik de thee weg gedaan ben ik maar aan het water gegaan...

Maar goed ik ben dus na het vervelende begin van de dag lekker aan de slag gegaan met mijn taken. Wisselkoersen, marktonderzoek en mijn stageverslag. Ook heb ik even met Marijke over mijn reclame plan gehad, helaas werd het op een gegeven moment druk op kantoor en hebben we 3 pogingen gedaan om het te bespreken en na de 3de keer  hebben we het verschoven naar de volgende dag. Om 6 uur ben ik gewoon weer naar huis gegaan en hebben we die avond de finale van Wie Is De Mol? gekeken! En raad eens wie er goed zat! Wie wist wie de Mol was! MARNIX!! Ja Ja ik had het goed! Ik kon dus met een gerust hart slapen!

Vragenlijst en opname apparatuur

Vrijdag 06-03-2015 Was de kortste dag van de week! Ik heb die dag veel gedaan in 6 uurtjes!

Ik heb die dag een afspraak gemaakt met Marijke en Maria Luz voor een interview diezelfde dag. Ik wilde graag een interview doen met hen om zo een beter beeld te krijgen van het gebeuren waar ik een reclameplan voor schrijf en om het te gebruiken in een artikel die ik moet schrijven.
Ik had een aantal vragen voorbereid voor Marijke en Maria Luz. Dit gesprek heb ik opgenomen. Dat was een opdracht van school, om een klanten gesprek te voeren en op te nemen. Zo gezegd zo gedaan. In het begin ging het goed en heb mijn vragen goed kunnen stellen aan Marijke en Maria Luz. Maar na 2 á 3 keer gestoord te worden, een hongerige gevoel in onze buik en grapjes hier en daar, werd het toch een wat... hoe zeg je dat nog netjes... een wat minder serieus gesprek. Laat ik het zo zeggen ik heb goed antwoord gekregen op mijn vragen, alleen het gesprek duurde wel lang zo.

Na het gesprek heb ik de vragen overgetypt naar mijn laptop zodat ik dat weer kan gebruiken voor in mijn stage verslag.

Na mate de dag voorbij vloog en we steeds dichterbij het einde van de middag kwamen, verliet iedereen, één voor één het kantoor op Marijke en ik na. Het was vrijdag middag en niet meer zo druk op kantoor dus heeft Marijke mij getest op mijn muziek kennis. Ze liet een aantal intro fragmenten horen van muziek van dit moment en dan most ik zeggen wie de artiest was en hoe het nummer heet. Ik ga die uitdaging natuurlijk wel aan aangezien ik een muziek fanaat ben. Ik hoefde maar het intro te horen van een nummer en ik wist dat wie het was en hoe het heette. Ik had 1 fout en bij 1 kende ik de artiest het de titel niet maar het nummer wel! En ik geloof dat ze mij in totaal 7 intro's liet horen! Nou vind ik toch weer goed van mijzelf! Na de "test" hebben we gewoon de muziek aangehouden en zijn we natuurlijk mee gaan zingen met de muziek die opstond terwijl we hard aan het werk waren. Rond 4 uur kreeg ik toestemming om naar huis toe te gaan en dat heb ik ook gedaan.

Tarif, Atlantische oceaan kant

Zaterdag 07-03-2015 Was de dag van het uitstapje van de week. Het plan was om naar het zuidelijkste puntje te gaan van Spanje en van Europa: Tarifa! Dit is de place to be voor surfers van over de hele wereld. Het plan was om Whale watching te gaan doen. Volgens bepaalde website's is het tussen maart en mei het beste moment om walvissen te spotten in de golf van Gibraltar. En als er iets is wat ik hoog op mijn verlanglijstje heb staan met dingen die ik gezien moet hebben, is het wel walvissen! Dus we keken daar helemaal naar uit om dat te gaan doen!

De tocht naar Tarifa toe is een schitterende, simple tocht. Het is 1 weg die je maar blijft volgen maar heel verschillende. De ene keer zie je aan de ene kant strand en zee en aan de andere kant stad, of strand en zee en bergen, of bergen en bergen. Het is gewoon een mooie route langs de kust van Zuid - Spanje. Langs de route kom je langs bekende plekken zoals Gribraltar, Estapona en Algeciras.

Toen we aankwamen in Tarifa aankwamen, was het bijna een onmogelijke klus om een parkeerplaats te vinden. In elk steegje, open plek stond het vol met auto's. We zijn daarom dus ook bijna door het hele stadje gereden opzoek naar een parkeerplek. Toen we een parkeerplek gevonden hadden zaten we te twijfelen of we wel mogen staan. Het waren parkeerplekken met blauwe lijntjes er omheen... In Nederland betekent het dan dat je zo'n blauwe parkeerkaart moet hebben, maar al snel werd het duidelijk dat, dat betekende dat je moet betalen om te kunnen parkeren. Dus zijn we ergens gaan staan, hebben we €1,- in de automaat gestopt en kregen een kaartje met daarop dat we tot en met 09-03-2015 mogen parkeren op die plekken. Dus voor €1,- mogen we daar 2 dagen staan! Goeie deal toch!

Toen we dat allemaal geregeld hadden zijn we als eerste naar de oficina de turismo, om te vragen voor het walvis spotten. Tot ons verdriet was het niet mogelijk om dat te gaan doen... omdat te hard waaide... Teleurgesteld dat we waren... niet normaal... Wel hebben we een kaart gekregen van het stadje met alle bezienswaardigheden. Op een terrasje, tijdens de lunch hebben we planning gemaakt met dingen die we wilde zien.

De Golf van Gibraltar en Marokko in de verte

Na het lunchen zijn we richting het puntje gelopen van Spanje. Weer een tegenvaller... de weg naar
het puntje toe, die dwars door de zee gaat naar een eiland, was afgesloten wegens de hoge golven die over de weg heen gingen. Dus hebben we een aantal foto's gemaakt vanaf het punt waar we wel mochten staan. Je moest wel iets voor je gezicht doen, omdat het zo hard waaide niet normaal. De wind liet al het zand van de stranden op waaien en liet dat hard in je gezicht komen. Het was een natuurlijke scrub... Maar het zand zat echt overal! zelf in mijn broek, terwijl ik die toch echt aan had gehouden.

Na het maken van foto's van de golf en het puntje van Spanje, zijn we terug gegaan naar de stad om door het oude gedeelte te lopen. Helaas was alles dicht en liep er bijna niemand op straat... Ik kreeg toch het gevoel dat het een soort spookstad was... Wat jammer is, aangezien het wel een leuke stad kan zijn. We zijn nog even een kerk in gegaan die net open ging en zijn toen weer terug gegaan naar de auto.

Tarifa was niet helemaal wat ik verachtte. Het was een beetje een dooie boel, maar eind maart begin april, als de walvis bootjes weer gaan varen, zijn we van plan om er nog een keer heen te gaan! Dus wie weet is het dan wel een top stad!

Onder dit blog bericht komen nog wat foto's die gemaakt zijn in het stadje zelf.

Het straatje naar het pleintje

Zondag 08-03-2015 konden we lekker uitslapen tot half 11. En hadden we niks op de planning staan. Wel moest ik de auto schoonmaken en tanken, maar voor de rest helemaal niks op de planning. Heerlijk zo'n dag. Maar ik heb die ochtend de auto gewassen en bijgetankt en rond 2 uur was ik weer terug. Charlotte kwam met het idee om iets te gaan doen, gezellig ergens te gaan lunchen, dus zijn we richting het centrum van Marbella gereden. Charlotte heeft een ander deel van het oude centrum laten zien en we zijn toen naar een klein, snoezig pleintje gelopen. Op dit pleintje was een fontein, een kerk, leuke huisjes en een leuk terrasje. We hadden besloten om op dat terrasje wat te gaan eten en te drinken. En het was heerlijk! We hadden allebei de gemarineerde zalm voor €9,-. En ik heb genoten!

Toen we klaar waren met eten, wilde Charlotte nog een toetje en bestelde een Tiramisu. Toen de ober terug kwam met de Tiramisu vroeg hij aan Charlotte of zij het goed vond of haar Boyfriend ook een lepel mocht. Ik antwoord dat ik het niet wilde en zij antwoordde daarna: ' I don't want to share.' (en bedankt Charlotte...) Maar toch liet hij een tweede lepel achter. Toen hij weg was barste we beide in lachen uit.... Boyfriend... Wat een grap! Maar de homemade Tiramisu was wel iets waar je van kan genieten! Heerlijk!

Toen Charlotte klaar was met haar toetje vroegen we de bon en zijn we weer richting huis gegaan.

Dit was hem dan weer. Week nummer 6 is ook voorbij. Wat gaat de tijd toch snel voorbij! Voor je het  weet zit ik alweer in het vliegtuig naar Nederland... Maar zo ver is het gelukkig nog niet! Eerst moeten mij ouders en Charlotte haar ouder nog langs komen en moeten we nog een lijstje met dag tripjes afwerken. Genoeg tijd nog!

We hebben deze week maar 1 sombere dag gehad kwa weer, maar ik zit dan toch de hele dag binnen, en een sombere dag kwa uitje omdat alles tegen zat. Maar ik blijf het hier onwijs naar mijn zin hebben en wil nog niet naar huis toe. Gelukkig hoeft dat ook nog niet. Ik zeg Week nummer 7 I'm ready for you!

Kijk gerust naar de foto's die hier onder nog geplaatst zijn, Laat ook gerust een reactie achter hier beneden en dan spreek ik jullie volgende week weer!

Tot volgende week!

Adios Amigos!

De Golf van Gibraltar en Marokko in de verte 

Het puntje van Spanje en Marokko

Ruïne op een rots

Kasteel van Tarifa

Kerk van Tarifa

Kerk van Tarifa

Binnenkant kerk van Tarifa

Typisch surfers huisje

Pleintje in Tarifa