Adventures in Marbella, Spain: Het lijkt hier wel Nederland! Week numero 8

Buen Dia!

Week 8 is voorbij. Het was een zieke week in de vorm van ziek zijn, een oer Hollandse en het had een sprookjes achtige afsluiting in Benalmádena. Nou wat wil een mens nou nog meer! Inderdaad, niet ziek zijn! Helaas is daar vrij weinig aan te doen. Het gaat zoals het gaat... DEAL WITH IT! haha Het was wel weer een lekker week op stage, heb lekker doorgewerkt ondanks de omstandigheden. Niks ernstig... geen zorgen!

Ik zeg laten we beginnen bij Maandag 16 maart! Let's do it!

Cabopino

Maandag 16-03-2015 was een lekker begin van de week... maar niet heus... De eerste grieperige verschijnselen kwamen opdagen bij mij... Hoofdpijn en buikpijn. Altijd fijn om de week zo te beginnen. Maar gewoon even een paracetamol innemen en ik kan er weer tegen aan! Zo gezegd zo gedaan.

Op kantoor gekomen ben ik begonnen met het maken van een dag planning. Op het moment dat ik daar bijna klaar mee was, kwam Maria naar mij toe gelopen met de vraag of ik een kwast of een roller nodig had. Ik had namelijk met Marijke afgelopen vrijdag afgesproken, dat ik maandag terug zou gaan naar Cabopino -om de plek waar het BORD gehangen had- opnieuw te gaan verfen, want tijdens het los maken van het bord heeft een stuk verf los gelaten van de muur. En dat zag je heel goed van een afstand.
Maria had een roller voor mij gehaald en ben op eigen houtje naar Cabopino gereden om opnieuw te gaan verven. Toen ik daar aankwam ben ik naar het kantoor gelopen die over de appartementen gaat van Cabopino en heb de sleutel meegekregen en wat verf en ben toen aan de slag gegaan. Op naar de 2de verdieping! Eenmaal in het appartement ben ik naar het balkon gelopen met de verf en de roller in mijn hand. Ik ben helemaal over de reling gaan hangen, zag die diepte onder mij (2de verdieping klinkt niet hoog, maar het is hoger dan je denkt) maar ben gewoon vrolijk aan de slag gegaan. Na 100 keer over de plekken op en neer te zijn gegaan met de roller, dacht ik dat het wel goed moest zijn, dus ben weer terug gegaan naar het kantoortje om alles weer af te leveren.

Ik ben nog even gebleven om wat fotootjes te maken van dit leuke haventje, maar daarna gewoon terug gereden naar kantoor om weer bezig te gaan met mijn takenlijst tot 6 uur.

Dinsdag 17-05-2015 ging het doorzieken vrolijk door. Het was gelukkig wel een stuk minder dan maandag. En het weer zat ook niet lekker mee. Op de heen weg naar stage toe, was het donker en grauw en natuurlijk was er regen voorspeld. Maar goed, dinsdag begon als alle andere dagen.

Ergens in het begin van de middag zei Marijke tegen wil je mee, ik ga even kijken naar een muurtje die te hoog is. Mijn taak was dat ik dan foto's moest maken. Dus ben ik met haar mee gegaan. Voordat we naar het huis gingen moesten we eerst wachten op iemand die Marijke dingen kon vertellen over de muur. Ik weet niet meer precies het wat was, maar ik weet wel dat we lang moesten wachten op hem. Voordat hij bij ons aankwam had hij een ergens anders nog een afspraak. Maar

De weg na de harde regenbui!

volgens Marijke had het niet zo lang moet duren voordat hij bij ons was. Ik denk dat we zeker 15 á 30 minuten gewacht hebben voordat de man er was. Maar toen hij er aan kwam rijden zijn we meteen naar het huis gecrost en hebben daar foto's gemaakt en gemeten. Na daar 30 minuten alles gedaan te hebben zijn we weer naar het kantoor gegaan. Hier heb ik de foto's op de server gezet en ben ik verder gegaan met het werken dat nog op mij lag te wachten tot 6 uur.

Om 6 uur begon het kei en keihard te regenen... niet normaal, grote dikke druppels kwamen als bommen uit de lucht vallen. Ik heb een paraplu gepakt, goed gekeken waar de diepe plassen lagen, ik heb diep adem gehaald en ben toen opzoek gegaan naar de auto. na 5 minuten ben ik dan eindelijk bij de auto aan gekomen, heb heel moeilijk gedaan om droog in de auto te kunnen stappen en ben weg gereden. Op naar Charlotte.

Toen ik op de kust weg kwam, een weg waar je normaal 80 mag rijden maar makkelijk 100 rijd heb ik als maar 50 gereden, ik voelde mij net een opaatje. De giga druppels maakte het kijken bijna onmogelijk!
Toen ik het centrum van Marbella binnen reed, leek het wel als of er een overstroming geweest was. Overal laag viezigheid op de wegen vanuit de bosjes, de putdeksels lagen er af en het water stroomde uit de putten. Het leek wel een rampgebied. Even verderop was een heel kruispunt onder water. Mensen liepen letterlijk tot hun knieën in het vieze water. Zo zie je maar weer dat we het in Nederland maar goed hebben als het daar regent is het nooit zo erg als hier.

Woensdag 18-03-2015 was de vervelendste dag tot nu toe. Ik had die nacht slecht geslapen. Wel 100x wakker geworden door een steek in mijn hoofd, maar de wekker ging vrolijk om half 9 af...

Hard aan het werk met het bord

Op kantoor heb ik vlot doorgewerkt tot 12 uur. Toen kwam Marijke naar me toe en gaf mij de
opdracht om Andrez (iemand waar Marijke veel mee werkt) te helpen. Aan Andrez was gevraagd of hij de boorden boven de ingang wilde schoon maken en een aantal stickers er af te halen. Ik mocht hem daar vrolijk bij helpen! Residencia heeft 2 boorden. 1 boven de ingang en 1 boven een ingang die we niet openen. Het eerste bord ging lekker vlot en was binnen een uur gedaan. Schoon en stickersloos. Het tweede bord daar in tegen was een drama! Andrez ging weg en Marijke heeft me toen geholpen met het tweede bord. De omlijst stick, om het zo maar even te noemen, ging maar niet los. We hebben alles geprobeerd... warm water, alcohol, anti sticker spul. Van alles! Maar niks werkte. Tenminste niet bij de stickers, wel bij mij, want ik werd er niet goed van... Niet alleen omdat niks mee werkte, maar de geur van al dat spul maakte me helemaal ziek. Mijn hoofd werd licht en begon te bonken, mijn keel werd kurk droog en begon te prikken van de geur en werd er helemaal duizelig van. rond 3 uur half 4 was ik er helemaal klaar mee. Was nog lang niet klaar maar ik voelde me niet goed! Toen ik alles op ging ruimen kreeg ik de vriendelijke opmerking dat ik er niet uit zie! En bedankt! Ik had al het chemisch spul diep opgeborgen op kantoor zodat ik er geen last meer van had. Daarna heb ik een poging gedaan om nog te werken, maar dit is er niet meer van gekomen. Wel was ik oprijd naar binnen gegaan want het begon weer keihard te regenen... Het lijkt hier wel Nederland...

Donderdag 19-03-2015 zat ik er, om heel eerlijk te zijn, een beetje tegen op om weer door te gaan met het bord... Ik had geen zin om weer zo beroerd te voelen als gisteren. Gelukkig was Marijke naar de soort eigenhuis en tuin winkeltje gelopen om te vragen of zij eventueel een oplossing hadden voor dit probleem. Daar hadden ze wel wat op. En wat voor oplossing! het gebruik van een föhn! Wat een oplossing! beetje warme lucht op de sticker blazen en alles gaat er van af! Wat een uitvinding! De man van de winkel heeft even snel in het Spaans (wat ik ook op een gekke manier begreep) uitgelegd hoe ik het het beste kon gaan doen. Daarna ben ik meteen aan de slag gegaan. En ik was zo blij! Het werkte perfect!
Tussendoor kwam Marijke steeds kijken hoe ik er voor stond. Op een gegeven moment wilde ze het zelf ook even proberen, voor de feeling zei ze. Nou ja is goed heb ik even een soort van pauze. Achteraf had ik misschien wel even moeten melden dat de föhn warm kan worden, en dus vingers kon verbranden. Gelukkig had ze het zelf al snel door. Wel heeft Marijke de onderkant van het bord verder af gemaakt, ondanks de warme föhn. Daarna ben ik verder gaan met de omlijst sticker er af te halen en het schoon maken van het bord.

Toen Marijke terug kwam van een afspraak was ze heel tevreden over het eind resultaat. Ik was nog bezig met het laatste stuk schoon maken maar, het was weer een wit bord, met blauwe letters en niet een grijzig bord met verfvlekjes, vogelpoep en zand. Ik blij, Marijke blij iedereen blij! Elke keer als ik langs het bord loop kijk ik even om te kijken of het nog steeds zo schoon is als toen ik klaar was.

Toen ik alles weer opgeruimd had op kantoor begon het te regenen... Gelukkig hangt het bord onder een soort afdakje en werd het niet nat. Maar het was dus weer prut weer...

Na het opruimen ben ik weer door gegaan met de normale werkactiviteiten die ik die graag af wilde hebben.

Toen ik thuis kwam, was ik alleen want Charlotte moest naar de fysio toe. Ik heb een klein beginnetje gemaakt aan een secret project, maar op een gegeven moment wilde ik even wat anders doen, dus heb ik een boek gepakt en ben gaan wachten op Charlotte zodat we boodschappen konden doen. Want ik had honger niet normaal!

Vrijdag 20-03-2015 begon met grijs en grauw weer... op weg naar de stage van Charlotte kwamen er steeds meer regendruppels naar beneden gevallen en op het moment dat ik Marbella centrum uitreed kwam het met bakken uit de hemel vallen... Heel deprimerend weer... Maar mag niet klagen want dit is de eerste week in de 8 weken dat we hier zijn, dat het regent. En het heeft ook wel iets, als die grote plassen op straat, de overlopende wegen en de mensen die tot hun knieën in het water staan. Ja heeft wel iets.

Maar goed, even terug naar de dag... Het was een koude, donkere dag op kantoor. Terwijl de regen buiten neerkwam op het plein ben ik de hele dag lekker bezig geweest met het maken van de school opdrachten die gedaan moeten worden voor deze stage.

Om 3 uur kwam Marijke naar mij toe met de vraag of ik mee wilde met gaan om tapas te gaan eten. Normaal gesproken zou ik ja zeggen, want het is gewoon gezellig. Maar dit keer leek het ons niet verstandig om te gaan, aangezien ik me nog niet helemaal goed voelde. Dus heb ik dit keer besloten om maar lekker vroeg naar huis te gaan.

Toen ik thuis kwam was Charlotte al lang thuis en konden we dus meteen boodschappen doe voor die avond. En ook gelijk nieuw internet kopen voor onze mobieltjes. Dus wij gezellig in de regen naar La Cañada gereden.

Marbella berg in de regen

Toen we terug kwamen wilde ik even lekker hardlopen. Dat heb ik al zo lang niet meer gedaan en ik wil toch een beetje fit blijven. Nou ik kon we merken dat ik het al lang niet meer gedaan had en niet meer zo vit ben... Dat was echt hel! Nou moet ik wel eerlijk zeggen in Nederland hebben we natuurlijk geen bergen dus dan ben je ook niet gewend om bergje op bergje af te lopen, dus dan ben je al gouw buiten adem en kapot... Maar het is blijkbaar ook niet handig om hard te gaan lopen als je je niet 100% voelt... Weer wat geleerd! Wel heb ik een mooie foto kunnen maken van de Marbella berg in de regen.

Zaterdag 21-03-2015 gingen we naar Sealife in Benalmádena. Hoe we daar heen moesten rijden, geen idee... Maar ja dat is niet de eerste keer dat we niet weten hoe we rijden moeten. Het enige wat we wel wisten, was dat we de zeeweg moesten volgen en dan zouden we het kunnen zien.

Roggen bad met kleine haaitjes

Na 20 - 30 minuten en 1 keer fout gereden te hebben, hadden we het eindelijk gevonden. We hebben
de auto geparkeerd en zijn onze kaartjes gaan bestellen bij de ingang. Toen we de kaartje hadden afgehaald, was het nog een heel gedoe om de ingang van het aquarium te vinden. Er waren 2 poortjes maar daar stond een groot kruis op, dus wij zijn daar niet doorheen gegaan. Na een tijdje zijn we gaan vragen waar de ingang dan is. En wat blijkt, we moeten wel door de poortje met de kruis... Er zit geen logica achter.

Eenmaal in het aquarium hebben we van alles gezien, Zelfs Spongebob! Letterlijk, ze hadden een Spongebob pop in een aquarium geplaatst. We hebben onder de haaien, een schildpad en andere beesten gelopen, giga kreeften en een Japanse Spinnen krab gezien. Echt van alles! behalve de otters. Die hadden er net zo veel zin in denk ik. We hebben daar zeker ander half uur tot 2 uur rond gelopen en we kregen helemaal het gevoel dat we de kleine zeemeermin en man waren, ondanks dat ik die film nooit gezien heb, begreep ik dan eindelijk het zeemeerminnen gevoel van Charlotte.

Het laatste dier dat we zouden moeten zien, was die van de otters, maar zoals ik al eerder vertelde was het zo dat die zich zelf niet lieten zien... Helaas, aangezien ik otters super tof vind!

Atlantis haven van Benalmádena

Na sealife wilde we nog ergens even wat eten en zijn we naar de haven gegaan van Benalmádena. Dus zo gezegd zo gedaan. De haven zag er zo raar uit! Zo bijzonder. Het was echt iets wat we niet verwacht hadden dat het er zo uit zou zien. Het leek wel alsof we door Atlantis aan het lopen waren. De gebouwen hadden allemaal verschillende organische vormen, elke pilaar had een mozaïek onder kant met schelpvormige lampen, de bruggentjes die van het "vaste land" naar een eilandje ging waren net golven van de zee en er stond een mega standbeeld van Poseidon/Neptunus. Charlotte bleef maar zeggen dat het net Atlantis was en da ze zich een kleine zeemeermin voelde toen ze het zag. In het haventjes waren allemaal boten, zo had je de luxe jachten, miezerige roeibootjes, grote zeilboten en piraten boten. Ja piraten boten. Piraten boten die je doen denken aan Pirates of the Caribbean en een piratenboot uit China, of te minste daar moest het op lijken. Echt één groot sprookjes haventje.

Maar goed, we zijn door het haventje gelopen opzoek naar een restaurantje voor de lunch. Grappig verhaal: We liepen langs allemaal verschillende restaurantjes. We moesten vliegensvlug de kaart lezen die voor het terras stond, anders kwam er zo'n mannetje aan om ons naar binnen te lokken. Bij het eerste restaurantje waar we voorbij liepen, vroeg de man of wij geïnteresseerd waren in het menu van zijn restaurant. We zeiden tegen die man van niet, want we wilde nog even verder kijken. Toen vroeg de man waar wij vandaan kwamen (in het engels) waarop wij antwoordde Holland. En op het moment dat wij het vertelde en weer onze ruggen naar de man draaide, gebeurde er iets wat wij nooit verwachte, maar dan ook echt NOOIT! De man die ons naar binnen probeerde te halen zei: "Gaat goed in Nederland!" Ik wist niet zo goed wat ik daarop moest antwoorden, maar toch zeiden we gewoon simpel ja. Maar de man bleef maar praten met ons van: willen jullie eten of drinken? Misschien tot volgende keer. En toen hij dat zei zijn we door gelopen naar het einde van het haventje. De Hele weg naar het eind van de haven hebben we het alleen maar over die man gehad en dat we het niet verwachtte...

Uiteindelijk zijn we terug gegaan naar het begin en hebben toen gekeken op de kaart van de buurman die ons in het Nederlands aansprak. En tot onze verbazing deed deze man het zelfde. Hij heeft het hele menu uitgelegd in gebrekkig Nederlands, waardoor hij ons heeft overgehaald en we op zijn terras zijn gaan lunchen. En elke keer als hij langs kwam lopen om, weet ik veel... even naar binnen te gaan om iets pakken of zo, vroeg hij of het smaakte. Heel bizar was het.

Na onze lunch zijn we naar boven gegaan om een foto te maken van het haventje. De man die ons als eerste zag toen we de haven in liepen, zag ons staan op het balkontje en vroeg of we zin hadden in een cocktail voor maar 4,50. Wij bedankt hem en hij zei weer volgende keer misschien? Ja is goed volgende keer misschien... We wisten even niet wat ons overkwam.

In de auto naar huis begon het weer te regenen toen we bij Marbella aankwamen en zijn we linea recta naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen voor zaterdag en zondag.

Onder dit bericht komen er een aantal foto's van de dag in Sealife en het haventje.

Marbella berg in de regen op de terug weg van stage

Zondag 22-03-2015 was weer oer Hollands weer. Regen, Regen en nog eens regen. De wekker ging
om kwart voor 11 want ik moest die dag naar stage toe omdat Graciela de auto nodig had. Alleen toen ik wakker werd, wist ik niet meer hoe laat zij de auto nodig had... Ik wist niet meer of het nou half 1 of half 2 was. Doordat ze telkens zegt one thirty zegt of four thirty, raak ik in de waar en dan onthoud ik het niet meer zo goed... Dus had ik haar maar even een whatsappje gestuurd om te vragen hoe laat ik nou op kantoor moest zijn. Ze reageerde vrij snel met 1:30 uur. Dus was ik te vroeg opgestaan, te vroeg Charlotte wakker gemaakt en kon ik dus 1 uur niks doen...

We hebben maar uitgebreid ontbeten en een aflevering van Prison Break gekeken. om 1 uur ben ik vertrokken naar kantoor en kwam om kwart over 1 aan. Graciela was helemaal blij dat ik zo op tijd was, Gelukkig maar!

Op kantoor heb ik niet veel gedaan. Ik ben bezig geweest met mijn blog schrijven, nog wat opdrachtjes doen voor stage en voor de rest niks... om 2 uur ging Maria Luz (die er ook was) weg en zat ik alleen op kantoor te wachten op de auto zodat ik weer naar huis kon gaan voor de grote schoon maak die op de planning stond.

Rond kwart voor 4 kon ik naar huis en toen ik thuis kwam, in de regen, zijn Charlotte en ik aan de slag gegaan met de grote schoonmaak. Na de schoonmaak zij we pokémon gaan kijken (had ik toevallig op mijn hardeschijf staan) en daarna zijn we aan het eten begon.

Na het eten heb ik weer contact gehad met Nederland, met papsie en mamsie. We hebben zeker 45 minuten aan de telefoon gehangen en over alles en nog wat gehad! Na die 45 minuten ben ik naar bed gegaan.

Zo. Dit was hem dan weer. Week numéro 8. Meestal als je een geluksgetal hebt dan brengt het je geluk... Mijn geluksgetal is 8 en het bracht niet veel geluk... Grieperig zijn, Regen, Hardlopen als je ziek ben. Maar ondanks deze negatieve dingen, is het wel weer een top weekje geweest! Vooral het weekend was lekker en speciaal! Dus ik sluit deze week toch af met een glimlach en kan niet wachten wat week 9 te bieden heeft!

Hieronder heb ik nog een aantal foto's geplaatst van het uitje naar Sealife en Benalmádena. Bekijk de foto's gerust, laat gezellig een reactie achter en dan zie ik jullie in week 9 weer!

Tot volgende week!

Hasta Luego!