Laat ik beginnen met mijn excuses aan te bieden voor de vertraging van dit bericht. Ik weet het, ik weet het, ik heb beloofd om elke maandag wat de plaatsten... Helaas heb ik het de afgelopen week zo druk gehad, dat ik niks heb kunnen plaatsten of kunnen typen.
Maar nu alles afgerond is en ik mij niet meer zorgen hoef te maken over mijn verslag, kan ik mij weer even richten op mijn blog. Het is al weer de één na laatste week voordat ik weer naar Nederland vertrek voor goed... Helaas... Als het aan mij gelegen had, had ik nog wat maandjes er aan vast geplakt. Geen idee hoe ik dat dan had aangepakt, maar als het even kon, Graag!!
En dan wil ik mijn excuses nog een keer aan bieden voor een wat minder interessante blog bericht. Er komen geen foto's in, omdat ik geen foto's heb gemaakt. En niet veel gebeurtenissen. Sorry Sorry Sorry.
Maar goed laten we beginnen bij het begin. Hoe was de week? Nou ja voor mijn gevoel viel de week wel mee. Ik ben elke dag bijna bezig geweest met mijn stageverslag om die voor maandag af te krijgen. Dus door de weeks ben ik niet uit het kantoor geweest en alleen maar bezig geweest met het verslag!
Op vrijdag avond heeft er wel een avontuur plaatsgevonden... Een avontuur waar ik het van koud naar bloed en bloed en bloed heet van heb gekregen... Het begon allemaal rond 12 uur in de avond toen ik mijn tanden wilde poetsten. Ik rijk mijn hand uit naar mijn tandenborstel en er vliegt... en dit is geen grapje... er vliegt een giga kakkerlak tussen mijn tandenborstel en de muur vandaan... Hij was zo groot als mijn handpalm zonder de voelsprietjes. We hebben al eens eerder kakkerlakken gehad maar die lagen in de voortuin, maar deze was dus in mijn badkamer... Nou ik heb nog nooit zo snel de deur dicht gegooid... Ik ben naar beneden gerend en heb de antikakkerlakken spray gehaald en heb de hele badkamer onder gespoten, in de hoop dat hij dan de volgende dag op de grond dood ligt.
Nadat ik de kamer ingespoten had ben ik dan eindelijk naar bed gegaan. Om 1 uur werd ik wakker gemaakt door iets dat tegen mijn keel aan kwam. Het was groot, hard en het voelde niet fijn. Ik werd wakker met het gevoel dat ik bijna verdronken was en eindelijk weer lucht binnen kon krijgen. Ik heb meteen het licht aan gedaan en zag in de deurpost een kakkerlak op zijn ruggetje liggen te chillen. Ik sprong er overheen, ben weer naar beneden gerend voor de spuitbus en heb het beest helemaal doorweekt gespoten. Ik keek om de hoek van de deur en zag dat Charlotte nog half wakker was en half lag te slapen. Ik zette mijn geruststellende glimlach op en zei heel rustig dat we last hebben van kakkerlakken binnen.
De reactie die kreeg was nou niet de reactie waar ik mij op voorbereid had... Ik had van te voren al helemaal een scenario in mijn hoofd van haar reactie, maar niks daarvan klopte. Ik had helemaal bedacht dat ze ging gillen en zich klein ging maken op bed, aangezien zij een vreselijke hekel heeft aan insecten beestjes. Maar ze bleef gewoon relaxt liggen met haar ogen half open en zei: "oo okay." Nou dat was echt een wonder! Volgens mij besefte ze het nog niet helemaal... Maar ik ben wel blij met die reactie. Anders had ik haar ook nog eens moeten kalmeren...
Ik wilde terug gaan naar bed, maar voelde me helemaal niet op mijn gemak... Ik had echt het gevoel dat overaal waar ik zou lopen, wel een kakkerlak zou zitten... Dus zijn Charlotte en ik naar beneden gegaan om even bij te komen. Toen we naar de trap liepen, lag er eentje vlak voor de trap op de grond... Gelukkig had ik de spuitbus nog in mijn hand en heb ik die meteen gebruikt. We liepen naar beneden en onder aan de trap zat er nog één!... Charlotte was over het beest gesprongen en was in een hoekje van de woonkamer gaan staan, waar ze tot haar schrik nog een kakkerlak zag zitten... Ik heb zeker het hele huis ingespoten met de anti kakkerlakken spray. Daarna ben ik samen met Charlotte alle kakkerlakken op aan het vegen met stoffer en blik en heb ze in een vuilniszak gedaan en die meteen buiten gezet. Bah Bah Bah!
Nadat ik alles ingespoten had en had gedood, zijn we op de bank gaan zitten en hebben tv gekeken tot een uur of 3-4. We zijn weer naar boven gegaan en toen we de kamer binnen kwamen werden we toch vergast... niet normaal! Het spul was na 2 uur nog niet verdwenen... we hebben maar de fan aangezet en natuurlijk de deur dicht gedaan, met dekens voor de kier onder de deur, mocht zo'n beest nog leven kan die niet meer naar binnen via de onderkant! En ja het slapen was moeilijk... Het spul bleef in je keel zitten, maar uiteindelijk toch tot een uur of 10 - 11 geslapen! Heerlijk...
 |
| Foto op de blog |
Och och och wat lijk ik toch bruin op die foto! (photoshop) Grapje!
Maar de rest van de dag was wel paniek! Paniek! Paniek! Charlotte en ik hebben van een uur of 12 tot 8 aan het verslag gezeten. Allebei moesten we nog één opdracht maken en ik moest nog een aantal reflectie's schrijven. Dus ja Paniek! Krijg ik het optijd af? Paniek is de opdracht die ik maak wel goed? Paniek is het niet te veel spreektaal? Echt dit soort dingen zijn niet goed voor mij! (gelukkig is alles goed afgelopen, dat lees je volgende week!)
Om half 10 werd er aangebeld, en stond de oma van Charlotte voor de deur. Zij komt gezellig onze laatste week gezelschap houden! Gezellig! Nadat we even bijgepraat hadden hebben we Bollywood besteld en hebben we om half 11 gegeten! Lekker op zijn Spaans!
Nou dit was dan de één na laatste week van mijn avontuur in Spanje. Ik vind het echt verschrikkelijk om hier over een weekje al weer weg te moeten... Echt het is allemaal zo snel gegaan allemaal... Als ik er wat aan kon doen, dan had ik er zeker voor gezorgd dat het nog wat langer zou duren voordat ik naar huis ga. Maar we moeten het maar nemen zoals het is en het gewoon accepteren dat we volgende week al weer op school zitten... Gelukkig kan ik wel zeggen dat ik de meest fantastische tijd hier heb gehad en de leukste mensen heb ontmoet! Maar mijn afscheidsspeech op mijn blog komt maandag 1 juni als ik weer geland ben in Nederland.
Voor nu zeg ik adios amigos en tot volgende week!
Adios! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten