Adventures in Marbella, Spain: De week met een knallende afsluiting. Week numero 4

Buen Día

We zijn al 4 weken verder en ik blijf het avontuur super tof vinden hier! Niks verveeld, zo ook niet deze week. Deze week was een lekker afwisselend weekje! Ik heb op mijn luie reet gezeten en hardgewerkt aan de opdrachten die ik heb gekregen van de baas. Ik ben sportief geweest in Ronda. Heb de meest mooie locatie gezien van Marbella en Andalusia! Wat wil je nog meer? Oja een knallend einde van de week. Nou zelfs die heb ik gehad!

Let's begin, shall we?!

Maandag 16-02-2015 was een dag die voorbij vloog. Het begon gewoon zoals elke andere dag om 10 uur op kantoor. Kopje thee klaar maken, laptop uit de tas halen en aan zetten, jas uit doen en lekker op mijn bureau stoel zitten. Na een minuutje of 2 moest ik mijn plaatst inwisselen voor een stoel naast Marijke in haar auto. We waren op weg op een mini tour naar Worten (Spaanse Media Markt) in La Cañada. (5-10 minuutjes van kantoor) Marijke vond het tijd worden voor een statief. Dus zijn we naar Worten gegaan om een statief te halen. Voordat we het daar gingen kopen zijn we eerst nog naar een andere winkel gereden met de auto in La Cañada (400 meter verder) om daar te kijken voor statieven. Helaas had de winkel geen statieven en zijn we terug gereden naar Worten om de statief te halen en toen terug gereden naar het kantoor.
Die middag ben meteen aan de slag gegaan met het statief in het penthouse, waar ik eerder geweest ben om te filmen. Helaas was Graciela nog niet terug met de auto en moest ik lopend naar het huis. Niet dat het erg is, aangezien het wel een keer lekker is om een stukje te lopen. En het was nog lekker weer ook, dus geen probleem!

La Cañada by night

Toen ik terug kwam van het filmen heb ik alles ingeladen op mijn laptop en ben ik aan de slag gegaan met het filmpje. Rond 5 uur hebben Marijke en ik gekeken wat ik er van gebakken had en tot onze verbazing was er iets wat niet goed was. Het beeld was niet soepel. Het statief draaide niet soepel en dat zagen we goed terug komen in het filmpje... Kan ik nog niet het filmpje afronden... De beelden
waren zelf wel goed, maar je zag dat het stroef ging met draaien van de camera. We hebben om 17:43 uur besloten om het statief om te ruilen voor eentje die het wel goed doet. Ik mocht dus eerder weg omdat La Cañada op mijn weg naar huis is. Ik alles ingepakt en ben toen weggegaan. Eerst heb ik snel Charlotte opgehaald en zijn we samen naar La Cañada gereden en hebben het statief omgeruild voor eentje die 2 euro duurder was en stukken beter zijn werk doet dan de gene die we eerst hadden. Na het vervangen van het statief zijn we naar de SUPER GROTE supermarkt gegaan om boodschappen te doen voor het avond eten van maandag en dinsdag. Toen we naar buiten gingen was het al bijna helemaal donker. We kwamen met licht binnen in de supermarkt en zijn toen in donker naar buiten gegaan, zo lang hebben wij rondgedwaald in die mega supermarkt. En natuurlijk was dat wel een fotomomentje waard.

Toen we thuis kwamen was het eerste wat ik deed kijken of de rattenvanger van Marbella langs is geweest om de val weg te halen. Gelukkig was hij langs geweest en heeft hij de rat weggehaald. We konden dus weer met een gerust hart slapen!

Regenachtige pauze op stage

Dinsdag 17-02-2015 was één van de dagen dat ik druk bezig ben geweest met de wisselkoersen.
Marijke en ik hebben vast gesteld dat ik terug in de geschiedenis moest kijken van de wisselkoersen om zo een beter overzicht te krijgen van alles. We hadden geconstateerd dat 15 december 2014 de perfecte datum was om mee te beginnen. Het is was een opdracht dat veel tijd in beslag nam, want je keek dan op een site van de wisselkoersen, vult de datum in die je wilde hebben, schreef de koers op en ging zo door totdat je een maand opgeschreven had. Dan vulde je dat weer één voor één in Excel en ging toen verder met de volgende maand. Aan het einde van de dag had ik de koersen Ponds-Euro af en Noorse kroon-Euro voor de helft af. Gelukkig was het een regen achtige dag dinsdag en kon ik niks anders doen zoals filmen. Ja zelfs in Zuid-Spanje kan het regenen als in Nederland! Alleen is het gevoel temperatuur dan ook meteen een stuk lager en zit je met je jas aan in het kantoor met de verwarming op 28. Maar hé mij hoor je voor de rest niet klagen, want ben de hele dag zoet geweest met de wisselkoersen.

Woensdag 18-02-2015 was het gelukkig een stuk beter het weer. De zon scheen met hier en daar een wolkje aan de lucht. In de ochtend kwam iemand langs om de video camera op te halen die ik eigenlijk zou moeten gebruiken maar die geen goede batterij meer had. (Zie blog week 1) Hij heeft de hele camera instellingen uitgelegd en laten zien hoe je de kwaliteit van de video niet korrelig maakt. Hij had echt super handige tips voor me om de volgende keer dat ik moet filmen een beter eindproduct kan opleveren. Dus ik blij, Marijke blij, iedereen blij!

De wisselkoersen

Toen de man weg was ben ik weer verder gegaan met het afmaken van de wisselkoersen. Na het opschrijven de wisselkoersen in mijn schrift, keek ik er naar en kreeg ik bijna het gevoel dat ik een code aan het kraken was. De wisselkoersen hebben mij beziggehouden tot aan het begin van de middag. Rond half 1, 1 uur ben ik richting het penthouse gelopen (waar ik de afgelopen weken alleen maar ben geweest) om daar met de nieuwe instellingen en het statief dat we maandag gehaald hadden te gaan filmen.
Toen ik aankwam bij Los Jardines, waar het penthouse is, liep ik richting het complex. Toen ik er bijna was hoorde ik een zielig katje ergens mauwen, maar ik kon niet zien waar het beestje zat. Toen ik doorliep kwam er een oudere mevrouw uit Engeland naar me toegelopen met het verhaal: dat haar kat het heerlijk vind om buiten te zijn, maar altijd bang is voor de grote zwarte kater die hier rond loopt. Elke keer als het arme katje van haar het beest ziet springt het van hop naar her zo de 2de verdieping van het appartementencomplex op. Als de kust veilig is durft het dier niet meer naar benden. En blijft het mauwen tot iemand eindelijk het beest komt helpen. Ze had alles al geprobeerd een mandje met kussens, een tuinman er bijgehaald, buren er bijgehaald. Alles! Maar die dag was niemand thuis, de tuinmannen waren niet in de buurt en ze springt niet naar benden in de mand. Ze vroeg aan mij over ik de surfdude was van een complex tegen over de hare en of ik mijn surfboard wilde pakken. Helaas moest ik haar teleur stellen met het verhaal dat ik alleen maar kom filmen hier en dat ik geen idee had hoe ik zou moeten helpen. We hebben nog even staan doorpraten over van alles en nog wat alsof we elkaar al 100 jaar kennen. Na afloop bedankte ze me voor mijn tijd en vond ze het gezellig en leuk om mij ontmoet te hebben. Ik ben toen naar het penthouse gelopen ben gelijk aan de slag gegaan met filmen. rond 10 voor half 2 belde Graciela mij op met vraag of ik opgehaald kon worden. Ik vertelde haar dat ik het niet erg vond om terug te lopen, maar ze was toch in de buurt dus waarom niet!? We zijn dus samen terug gereden en ben ik verder gegaan met de wisselkoersen aangezien ik die nou wel af wilde hebben. Gelukkig was ik om 6 uur precies klaar met de wisselkoersen op schrijven en kon dan de volgende dag alles meteen invoegen in Excel.

Het zwembad

Donderdag 19-02-2015 was dan eindelijk de dag dat ik de wisselkoersen af heb gekregen! Dus dat is nu alleen nog maar een kwestie van per dag bijhouden van de veranderingen. Ik was echt blij dat het klaar was, want ik had het toch onderschat hoeveel werk het is om wat cijfertjes over te schrijven en over te typen. Na het afronden van de wisselkoersen ben ik verder gegaan met het maken van het filmpje van Los Jardines. Hier ben ik tot een uur of 4 mee bezig geweest. Daarna ben ik met Graciela mee geweest om wat foto's te maken van een appartement. Was een mooi appartement maar over de verkeerde hoogte, vond ik. Het uitzicht was een beetje belemmert door wat bomen, maar buiten dat was het een mooi appartement! Met een schitterend zwembad dat aan de overkant was van het appartement. Het zwembad had een uitzicht waar je U tegen zegt met hoofdletter! Je ziet de golfbaan, de zee, Elviria hills. Het is gewon schitterend! Helaas konden we niet te lang genieten van alles, want er moet ook gewoon gewerkt worden... Helaas. Na het maken van de foto's zijn we weer terug gereden naar het kantoor en ben ik verder gegaan met monteren tot 6 uur.

Vrijdag 20-02-2015 ben ik alleen maar gezellig met Marijke opstap geweest. We begonnen die ochtend met boorden ophangen in Puerto Deportivo de Cabo Pino. Dit is echt een super leuk pittoreske haventje dat verborgen ligt in Marbella. Het is een verborgen geheim van Marbella wat zeker de moeite waard is om een keer daar heen te gaan! Helaas waren we hier voor werk en kon er niet veel genoten worden van het uitzicht van de appartementen die Residencia te koop aan bied. Want echt elk appartement is anders en heeft een schitterend uitzicht over de haven en zee. Het was schitterend! Van de 5 boorden die we mee hadden, waren er 2 niet opgehangen omdat die tegen de muur geplakt zouden moeten worden. Dus zijn we terug gegaan naar het kantoor om lijm te kopen, tape te pakken en Marijke moest nog wat met een klant regelen. Na ongeveer 15 minuten was alles gedaan en konden we terug gaan, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan en hebben we, onderanderen, even over Wie Is De Mol? gepraat. bijna driekwartier later zijn we terug gegaan naar de haven en hebben we de overige boorden opgehangen.

Terug in het kantoor ben ik het filmpje gaan afronden en heb ik die laten zien aan Marijke. Ze had nog een paar op-en-aanmerkingen en stelde toen voor om mee te gaan naar het penthouse om te kijken hoe we nog wat scènes beter kunnen maken. Bij de poort van Los Jardines hebben we even in wacht gestaan... De bewaker, die normaalgesproken in het hokje zit om de slagboom omhoog te doen, was er niet. We hebben dus letterlijk voor een dichte deur gestaan. Nergens een bewaker te bekennen...Het telefoonnummer dat op het raam stond werd niet beantwoord... Gelukkig kwam er, na 10 minuten iemand naar buiten, die Marijke toevallig kenden, en leende ons haar kaartje om de slagboom omhoog te doen. Wat bleek nou, de bewaker die er normaal voor de slagboom zorgt, zat gewoon in de zon te genieten... Wat een pannenkoek! Het is maar goed dat er iemand naar buiten kwam anders stonden we daar zeker nog een half uur!...
Nu ze zelf in het penthouse was zag ze dat het best moeilijk was om goede beelden te schieten en hoe goed mijn beelden waren van de kamers (zelf even complimenteren hoor) dus hebben we niet veel gefilmd, omdat het er niet beter op werd. Na een tijdje zijn we terug gereden naar het kantoor en zijn Marijke en Maria naar de overkant gegaan om tapas te gaan eten. Ik deed een poging om door te gaan werken aan het filmpje, wat natuurlijk mislukte aangezien ik moeilijk vind om nee te zeggen tegen eten. Dus heb ik gezellig met iedereen op het terras gezeten en lekker gegeten! Eén van de gespreksonderwerpen die weer aan bod kwam, was mijn blog. Maria wist nog niet af van mij blog en Marijke heeft even in het kort verteld hoe mijn blog in elkaar zat! Gelukkig kan Maria lachen om de dingen die ik verteld heb in mijn eerste blog over haar die niet klopte.
Rond 5 uur kreeg ik Piss off te horen van Marijke en Maria, of terwijl GA WEG! Nee... zo bedoelde ze het niet (hoop ik) ik mocht gewoon lekker vroeg naar huis toe en wisten ze even niet een ander woord daar voor. Dus deed ik dat maar.

Woeste zee van Costa del Sol

Zaterdag 21-02-2015 was de planning om naar Ronda te gaan. Dit is helaas niet doorgegaan omdat: de auto naar kantoor moest voor Graciela, voor een bezichtiging en omdat het in Ronda heel slecht
weer was. dus ging de wekker lekker vroeg, om half 8 ging hij af. We hadden even in het kantoor gezeten en heeft Graciela kennis gemaakt met Charlotte. Ze liet ons zien waar ze heen ging, naar mooie villa's wauw! Alleen de inrichting was een beetje jammer... Na het laten zien, hebben we afgesproken dat we rond 1 uur, half 2 weer terug zouden komen naar het kantoor.
Charlotte en ik zijn toen richting het strand gegaan en hebben daar een mega wandeling gemaakt en even lekker wezen uitwaaien. En natuurlijk veel foto's gemaakt. Op het strand begonnen we met bewolkt en wind stil, hoe langer we liepen hoe harder het begon te waaien en hoe meer de zon ging schijnen. Het was gewoon heerlijk strand weer voor een wandeling.

Rond half 1 zijn we terug gegaan naar het pleintje waar mijn stage zit en hebben we wat bij de tapas bar wat gegeten. En rond half 1 zijn we weer terug gegaan naar het kantoor en hebben we de sleutel opgehaald van de auto en zijn we naar La Cañada gereden om te winkelen. Hier hebben ik een nieuwe joggingbroek gekocht aangezien ik graag een tweede wilde hebben en ik geknoeid had met tomatensaus en niet zeker wist of die vlekken er uit gingen. We hebben elke winkel gezien die er maar is. Dus hebben we goed de dag gevuld met winkelen, aangezien we om 5 uur klaar waren. We hebben dingen gepast die ver, maar dan ook ver boven ons budget waren, tenminste voor mij was het ver boven mijn budget. Gewoon om te passen voor de leuk. Zo heeft charlotte bijvoorbeeld jurken gepast van €200 en hoger, en ik heb sweaters en jassen gepast van €150 en hoger... Het is maar een beetje buiten mijn budget hoor... *kuch kuch*

Toen we thuis kwamen zijn we lekker in het zonnetje gaan zitten om nog een beetje bij te kleuren en ons fysiek voor te bereiden op de volgende dag.

Uitzicht vanaf de bergroute

Zondag 22-02-2015 was toch een dag waar ik al sinds maandag naar uitkeek. Het was de dag van
Ronda! De wekker ging oom hal 10 zodat we om half 11 weg konden gaan. Zo gezegd zo gedaan. We zijn om half 11 we gereden, nog even getankt en op weg naar Ronda. We werden gewaarschuwd door onze collega's dat de weg er naartoe heel misselijkmakend zou kunnen zijn. Maar alles was minder waar. De weg naar Ronda toe was heel schitterend! uitzichten van hier tot Afrika (letterlijk), helder blauwe zee, bergen om je heen, volle zon op de snufferds, geen wolkje aan de lucht en een lekker temperatuurtje. Wat wil wil een mens nou nog meer?! Toen we op de top waren van één van de bergen, had je een uitzicht over een groene vallei, ruigen bergtoppen en rotswanden, gewoon in 1 woord schitterend! Door het uitzicht vergat je gewoon dat het een slingerbocht weg was. Het was een weg die zeker voor herhaling vatbaar is.

Toen we het ruige berglandschap achter ons lieten reden we zo Ronda binnen. En ik moet je eerlijk zeggen ik was niet echt onder de indruk... De ingang van de stad was 1 grote bouwput en alleen maar nieuwbouw. Dus ik werd daar niet heel enthousiast van. Maar naarmate we de stad dieper ingingen werd het steeds wat mooier, nog niet iets waarvan ik zeg wauw maar wel minder modern. We hebben de binnenstad helemaal doorgereden voor een parkeerplek, dit is mislukt en dus zijn we maar naar een garage gegaan. Stijle helling af, auto parkeren, naar boven lopen en laat het Ronda avontuur maar beginnen.

Stieren Arena Ronda

Als eerst hebben we de boordjes gevolgd met toeristen office, want Ronda is geen dorpje maar een stad en dan is een kaart wel handig. Helaas is het vinden van de toeristen office mislukt en zijn we gewoon een hotel binnen gestapt om te vragen voor een kaart. De man achter de balie heeft ons een kaartje gegeven en aangewezen waar de oude stad was en hoe we daar komen. Op de kaart zag ik dat er een stieren stadion was op nog geen 100 meter van on vandaan. Dus daar zijn we dan ook als eerste heen gegaan. Voor entree hebben we 6,50p.p. betaald, en zijn toen zo naar binnen gelopen. Het was een leuk stadion, je kon overal komen waar je maar wilt. Waar de stieren staan voor ze losgelaten worden (wat ontzettend stinkt!!), waar ze zitten als ze gevoederd worden, waar de paarden zijn, waar mensen op de stieren gezet kunnen worden, in de tribune van het stadion, op het "slagveld" overal! Zelf vond ik het een beetje tegenvallen kwa arena. Ik had de arena van La Alhmabra nog in mijn achterhoofd, dat heb met deze arena vergeleken, maar het was wel iets dat je gezien moet hebben als je hier bent. We hebben in het midden van de arena een filmpje gemaakt met de selfie stick en zijn toen naar de tribune gegaan om daar even lekker in het zonnetje te gaan zitten. na en kwartiertje of iet langer zijn we opgestapt en hebben we de arena verlaten.

De brug van Ronda!

Toen we naar buiten liepen, keken we op de kaart voor plekken die we wilden zien en zijn toen de weg afgelopen en kwamen zo terecht bij iets wat adembenemend mooi was... Wauw! Iets wat je nooit verwacht als je door de straat loopt. Toen we daar liepen heb ik denk in 1 minuut wel 100 keer de woorden; wow, wauw of schitterend gezegd heb. Wat wij zagen is gewoon niet te beschrijven in 1 woord. Een eeuwen oude brug, van wel 100 meter hoog, die de stad verbind met een rots waar het oude centrum op gebouwd is. Met aan de ene kant een kloof, gebouwen op de top en besneeuwde bergtoppen in de verte. Aan de andere kant een schitterend uitzicht over bergen, bossen, groenen vlaktes. Heb er gewoon geen woorden voor. Op elk plekje van de brug kon je naar beneden kijken om te zien hoe diep het was. Toen we over de rand keken van de brug zagen we een aantal mensen naar beneden lopen. En natuurlijk wilde wij dat ook! We zijn ons eerst voor gaan bereiden op de lange tocht door een lunch te nemen bij een restaurant dat naast de brug zat. Hier hebben we wat gegeten een cappuccino gedronken. Tijdens het eten werden we langzaam omsingeld door allemaal Nederlanders die hier op vakantie waren.

Uitkijk punt 1

Na de lunch zijn we naar plek gelopen waar een langen trap liep die naar beneden ging. Voordat we
ook naar beneden gingen kwamen er een aantal mensen hijgend naar boven. Dat was iets wat mij toch een beetje bang maakte, ze waren helemaal rood, zweette overal en waren aan het hijgen alsof ze een marathon gelopen hadden. Maar we zijn nog jong dus vooruit met de geit. Ik heb echt geen spijt gehad dat we naar beneden zijn gegaan want wauw! Na elke bocht die om gaat, elke treden die je naar beneden gaat of elk uitkijk punt waar je opstaat was zo bijzonder! Alles was anders, elk punt zag er anders uit. Echt de hele reis naar beneden en naar boven hebben Charlotte en ik alleen maar wat brabbeltaal uitgekraamd omdat het zo mooi was of na elke meter die we zetten: wauw, ik ben zo blij of iets in die trant gezegd tegen elkaar of tegen ons zelf. We waren helemaal speachless. We waren eerst naar een uitkijk punt gelopen, waar je goed zicht had over de brug en de twee stukken stad die de brug met elkaar verbind. De foto hierboven zegt volgens mij al genoeg.

De andere kant

Na een tijdje zijn we verder naar beneden gelopen richting de brug zelf. We konden daar kiezen, of we gaan onder de brug door, of we gaan een donkere, enge, vieze tunnel naast brug door de berg. Wij zijn avonturiers! Wij durven alles. Geen weg is te eng voor ons, dus hebben gekozen om onder de brug te gaan. Zelfs dat was al een heel avontuur zelf! We moesten eerst een loszittende trap af die helemaal inzakte als je stap zette op de treden en alle kanten op bewoog. daarna moesten we over een stuk brug lopen dat net zo breed is als 1 normaal formaat persoon met een gigantisch gapend gat in de weg dat uitkijkt op de rots en water dat onder de brug door stroomt. Maar we hebben het allemaal overleefd! En zijn veilig aangekomen. Toen we aan de andere kant kwamen van de brug leek het wel alsof we heel ergens anders waren. De rotswanden leken vochtig en had allemaal mos en struiken, terwijl het aan de andere kant vanaf het uitkijkpunt het meer rotsig is en minder groen. Ook was het wat vochtig in de lucht, of tenminste dat leek zo. Maar het was net zo schitterend als de andere kant. Het water was mooi helder groen blauwig met allemaal kleine watervalletjes. We waren hartstikke blij dat er heen waren gegaan! En onze dag kon niet meer stuk. Toen we weer richting de "bewoonde" wegen liepen heb ik -de held die ik ben- toch even gekeken in het donkere, vieze gat dat door de berg gaat. Elke stap die ik zette zakte mij voet in het vieze klei/modderige grond en moest ik oppassen dat ik niet met mijn hoofd door allemaal spinnenwebben zou gaan. Het hele plafond van de "grot" was wit geworden van de spinnenwebben. Na 10 - 15 stappen gezet te hebben ben ik maar terug gegaan, aangezien ik niet zeker wist waar het naar toe leidde. Het werd alleen maar donkerder en donkerder en mijn voeten kwamen steeds verder onder de prut te zitten.

Toen ik uit de grot kwam zijn we terug gegaan naar de het normale pad en kwamen we op een plek terecht met een fantastisch 360 graden uitzicht van de bergen, de stad en de brug. Hier hebben hebben we genoten van het uitzicht. We hebben hier nog wat foto's gemaakt maar vooral genoten. De zon scheen nog lekker terwijl het al rond 4 uur was dat we daar zaten! Ik heb denk nog nooit zo genoten heb tijdens uitstapjes deze afgelopen weken. Na een tijdje hebben we toch maar besloten om terug te gaan lopen naar boven. Zo gezegd zo gedaan. Maar wat een klim! Het is geen handige klim om te doen als het hartje zomer is, dan ga je echt helemaal kapot! Maar het is februari dus we mogen niet zeuren. Boven zijn we terug gelopen naar de brug en voor het laatst nog wat foto's gemaakt van het uitzicht. En dan toch afscheid genomen van Ronda!

Tussen half 6 en 6 uur waren we thuis en zijn een pizza gaan halen. Veel zin om te koken was er gek genoeg niet! Die avond had ik nog lekker lang met mijn ouders getelefoneerd. En daarna linea recta naar bed gegaan.

Week 4 was me weer een week. En het had zo'n tegekke afsluiting! Dit was echt een dag die ik niet snel vergeten zal! We die zelfde avond ook besloten dat we nog een keer naar Ronda gaan. Maar of het dan zo fantastisch zou zijn als deze keer moet dan maar blijken. Gelukkig hebben we de foto's nog! Over foto's getypt / gesproken; onder dit bericht komt een reportage van de mooiste foto's die gemaakt zijn die dag. Enjoy of in het Spaans: Disfruta!

Tot volgende week iedereen!
Hopelijk hebben jullie weer genoten van het bericht!

Adios Amigos!