Wat een week. Ik heb dingen meegemaakt die je niet vaak mee maakt of mee wilt maken. Zo heb ik een fantastisch mooi Giga huis mogen bezichtigen met de hoofdletter G, heb ik een ander mooi huis mogen zien die iets kleiner was maar enorm stonk... En ik heb op één dag veel geld uitgegeven in een winkelcentrum, voor het eerst in mijn heel leven en een aantal probleempjes gehad met de auto. Het was gewoon een lekkere week met veel afwisselingen!
 |
| Vooraanzicht |
oe groot het land is, moet je eens voor de grap op google maps het volgende typen: Conjunto White Pearl Beach, 6.
 |
| zijaanzicht |
Het is wel grappig, want een architect die Marijke heel goed kent, zei tegen haar: "ik ga een huis bezichtigen waar ik aan gewerkt heb, misschien wil je het ook wel zien." Nou natuurlijk wilde ze dat! Dus zei ze dat ik mee mocht, is wel leuk zei ze. Dus ga ik vrolijk mee!Toen we daar kwamen (letterlijk aan de overkant) werd de poort open gerold en konden we het terrein betreden. Volgens mij hing mijn mond wijd open... Ik was helemaal overrompeld, en dat is dan nog zacht uitgedrukt! Het was echt super! Een mooi groot wit huis met een mega tuin, een best groot zwembad, een privé "park" en ze hadden zelfs een moestuintje. Ik wist niet zo goed waar ik moest kijken aangezien er te veel was om naar te kijken. Marijke zelf was ook erg onder de indruk, voornamelijk van het land. Ze had een mooi woord voor hoe ze zich voelde, ze had namelijk last van het Stendhal syndroom. Wat ik wel kan begrijpen want je keek echt je ogen uit. We zijn ook naar binnen gegaan maar daar waren ze bezig met opruimen en schoonmaken dus dat was een grote benden van meubels die verplaatst waren. En de prijs voor dit huis?: onbetaalbaar! Dit is by far het mooiste huis dat ik ooit gezien heb!
 |
| De hal |
Later in de week ben ik met Maria meerdere keren meegegaan naar een huis voor een bezichtiging. Van buiten was het een mooi huis waar hier een daar wat aan gedaan moet worden. Al zeg ik het zelf. Als je binnen komt heb je een fantastische hal, met een grote trap naar beneden, rechts de grote slaapkamer met badkamer en aan de rechterkant een mooie studie kamer en 2 kamers met badkamer. Het was een mooi huis met een hal die ik later in mijn huis ook wel zou willen hebben.
Ik moest Maria helpen om de lampen aan te doen, de gordijnen en de deuren open te doen. Dus ik ben met haar door het hele huis gelopen om de taken te doen. Toen ik in de keuken stond, vond ik het een beetje een muffe lucht hebben, dus had ik de ramen opengedaan. En ineens roept Maria vanuit de woonkamer, of ik de vriezer even open wilde doen om te kijken of het nog een beetje rook, aangezien de stroom al een lange tijd niet aangestaan had. Dus ik loop naar de vriezer, haal de hendel over en de deur viel zo uit de vriezer. Het was maar goed dat ik het deurtje goed vast had, anders was hij hard op de grond gevallen. En wat een lucht kwam er uit die vriezer... Het leek wel of er iets dood lag te gaan. En dat is nog zacht uitgedrukt. Ik heb snel de vriezer deur weer op zijn plaats gezet en ben naar buiten gerent om frisse lucht binnen te krijgen... Het was ver-ze-lijk! Voor de grap riep ik Maria naar de keuken toe om zelf even te ruiken. Ik weet niet hoe snel die al weer buiten was toen ze net de keuken in kwam lopen.
Toen de klanten kwamen hebben we ze uitgelegd dat er wat problemen waren met de vriezen en de lucht in de keuken. Gelukkig vonden de mensen het niet erg en hebben vrolijk door het huis gelopen.
 |
| Weer een lege accu... |
accu... En Marijke heeft met haar auto ook nog een keer de accu opgeladen. 3x een lege accu in 1 week! Het is te gek voor woorden...
De eerste keer was op woensdag. Graciela kwam het kantoor binnen rennen en gaf mij de sleutel en zei: "het wil niet starten." Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Ik ben toen met Marijke naar de auto gelopen en ja hoor... De lampjes aan laten staan... Hoe stom kan je zijn. Gelukkig had Marijke accu kabels bij haar ouders thuis liggen en kon zie die ophalen. Dus ging ze die ophalen en heeft de auto opgeladen. De heldin van de dag!
De tweede keer was op vrijdag toen we weg wilde gaan naar werk. Ik draai de sleutel om en ik hoor alleen maar een tik geluid... Dus ik ging kijken of ik de lampen aan had laten staan... Nope... de lampen hadden niet aangestaan en der het gewoon nog als ik ze aan deed. Dus ik Maria bellen, die heeft mij weer verteld dat ik de garage moet bellen. Zo gezegd zo gedaan. In gebrekkig Engels vertelde de monteur dat hij er in 20 minuten was. deze 20 minuten werden langzaam 60 minuten... Gelukkig scheen de zon en was het heerlijk warm op de parkeerplaats. Na een uur gewacht te hebben heeft hij er voor gezorgd dat de auto het weer deed en ik naar stage kon rijden! JOEPIE!
De derde en laatste keer was vrijdag avond! Ik wilde naar huis gaan na een gezellige tapas afsluiting. Waar ik niks van gegeten heb (met pijn in mijn hart) omdat ik die dag al een kingsize chocoladereep in mijn eentje opgegeten had, dus was een beetje vol en misselijk. Maar goed ik ging naar de auto toe en dacht lekker naar huis! Ik draai het sleuteltje om en... Ik kon wel huilen! Weer niets... Ik ben door de papieren gegaan opzoek naar het nummer van de garage en belde naar een bedrijf dat niet goed Engels sprak. Dus ik terug gerent naar de tapas bar waar iedereen nog zat en gaf te telefoon aan Maria. En wat bleek... Ik heb het verkeerde nummer gebeld en moest dus terug naar de auto om de papieren te halen. Ik voelde me zo'n oen! haha. Heb ik weer... Gelukkig heeft Maria mij verteld dat het niet mijn fout was en verteld dat ik naar La Cañada moest gaan, nadat de monteur geweest was, en dan een nieuwe accu moest kopen.
 |
| La Cañada |
Ik geef mijn sleutel af en hij vertelde dat het 45 minuten tot 1 uur zou duren voordat de auto klaar is. Dus ik dacht, nou mooi dan kan even door het winkelcentrum lopen en heb 3 dingen gekocht bij Hollister. Ik was van een uur uitgegaan, dus na een uur ben ik terug gegaan naar de garage. "Nee meneer, de auto is nog niet klaar zeker nog een half uur."
Half uur later kom ik terug: "Hij is nog niet klaar, kom maar terug over 15 minuten."
Na de langste 15 minuten ben ik weer terug gegaan naar de garage in de hoop dat hij nu wel klaar was. Ik ben nog expres naar de ingang gelopen, waar je normaal je auto in rijd, om te zien of de Honda daar stond met een motor kap open of dicht. Hij was dicht dus ik ben met alle hoop naar binnen gelopen om de auto op te halen. De man zei dat hij klaar was en dat ik bij de kassa moest afrekenen. Dus ik loop naar de kassa toe, geef het bewijs af en wil gaan betalen. De man achter de kassa vraagt aan een van zijn collega's of de auto klaar is. "Nou." zegt zijn collega: "hij is nog niet klaar hoor. Duurt nog zeker 15 minuten..." Toen kon je me echt opvegen. Ik had het centrum nu al 3 keer doorgelopen, en was er wel klaar mee. Maar zo braaf als ik ben, heb ik gewacht in de garage voor 15 minuten. tusen 15 en 30 minuten heb gevraagd of de auto klaar was. En ja hoor hij was klaar. Ik kon hem meenemen naar huis. Het hele Garage avontuur heeft dus zeker 2 uur geduurd... En eenmaal thuis had ik trek en heb ik me vol gepropt met een pizza.
 |
| Mijn aankopen |
Na een lekker drankje in het centrum zijn we terug gegaan naar de winkel en heb ik de nieuwe brillen aangeschaft. En omdat ik 2 brillen kocht en Charlotte ook een bril wilde kopen, kreeg zij ook 25% korting op haar aankoop. Wat een blije mensen waren wij!
Toen we thuis kwamen hebben we snel boodschappen gedaan voor het eten van het weekend. Op het menu: Gourmetten! Het was heerlijk! En het mooie is dat we nu vlees hebben voor de komende 4 dagen!
Zondag was de planning om naar een Safari park te gaan in Estapona. Een plaatsje vlakbij Marbella en heeft een safari park. Door het ongelofelijk mooie weer, hebben we besloten om naar het strand te gaan en daar lekker bruin te worden! We zijn toen naar het strand gegaan dat vlakbij mijn stage zit! We hebben daar zeker van 2 tot half 7 gezeten.
Toen we thuis kwamen heb ik gedoucht en ja hoor... Marnix is verbrand... Zelfs na 3 keer mijn buik ingesmeerd te hebben is hij toch rood geworden... Hoe krijg ik het voor elkaar! Dus meteen met aftersun ingesmeerd in de hoop dat het toch een beetje bruin gaat worden!
Ook heb ik een heel fijn gesprek gehad met Nederland. Mijn ouders hadden mij een bericht gestuurd of ik gebeld kan worden, dan kan ik ook met mijn oma praten. Dus heb ik een tijdje met hen aan de telefoon gehangen en van alles verteld. Om de sfeer een beetje gezellig te houden heb ik grapjes gemaakt met ze en was het voor mijn gevoel weer zo voorbij. Was fijn om mijn oma der stem te horen na 3 maanden.
Blog nummer 12. Was een week van verschillende dingen. Een week met dingen die ik niet snel meer zou meemaken, helemaal niet in Nederland. Een leuke week met een emotioneel randje. Maar zeker eentje die ik niet zou vergeten. Ook zo fijn dat de auto zo lekker meewerkte deze week. Maar het is allemaal opgelost dus de nieuwe week kan beginnen!
Dit was hem dan weer! Hopelijk tot volgende week! Met een nieuw avontuur, nieuwe foto's en nieuwe herinnering om te delen!
Adios Amigos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten