Het is weer tijd voor een nieuw avontuur! Weer iets nieuws wat ik heb meegemaakt op jouw beeldscherm. En ik heb toch wat meegemaakt! Wauw! Maar dat komt pas als laatste. We beginnen met de iets wat "mindere interessante" avonturen.
Na een week van pech met de auto, was het woensdag tijd om de auto naar de ITV check te rijden. Dat is zeg maar de Spaanse APK check voor de auto. Dus ik heb me dinsdag voorbereid met Graciela op Google Maps. Aangezien zij weet waar de check gehouden wordt en ik niet, liet ze het zien op ons vertrouwde Google Maps!
Ik had de afspraak staan om 11:02 en dat betekende dus dat ik zeker 30 minuten van te voren mij moest melden daar, anders is mijn plaatsje weg en moet weer een nieuwe afspraak gemaakt worden of uren wachten tot er nog iemand uitvalt. Dus heb ik een foto gemaakt van waar het is, zodat ik woensdag niet fout zou kunnen rijden.
Maar ik zou Marnix niet zijn als ik een keer foute afslag zou gaan nemen of iets dergelijks... Nou daar komt: Ik wilde dus op woensdag naar de auto snelweg rijden, gewoon de weg die ik altijd neem als ik naar stage ga, maar dan de andere kant op. Ik rijd de rotonde op neem de afslag en op het moment dat ik de snelweg op rijd besef ik dat ik de verkeerde kant op ga, dus de verkeerde afslag... Gaat lekker! Dus ik neem de eerste afslag weer om weer via Puerto Banus terug te rijden. Ik kom weer aan bij de rotonde, waar het eerder al fout was gegaan en heb toen de goede afslag genomen en ben op weg naar San Pedro! Ik neem de afslag San Pedro, rijd de rotonde op en door mijn fotografische geheugen kon ik zo de kaart nog voor me zien die op mijn mobiel stond. Rotonde op afslag 2, rijd alleen maar rechtdoor en dan rotonde afslag 1 daarna rotonde afslag 2 en tada! We zijn beland in het garage gebied van San Pedro! Dat was moeilijk!
Ik rij de weg af, zie het gebouw waar ik moet zijn, neem de afslag en kom er achter dat ik een één richting weg ben in gereden... En dan natuurlijk ook nog eens de verkeerde kant op. Hoppa in z'n achteruit en dan de volgende afslag. Het heeft veel tijd gekost om hier te komen maar ik had de motor uit gezet om precies 10:30! Ik ben goed!
 |
| Wachten op mijn kentekennummer |
Ik zag toen een aantal mensen uit een gebouw lopen richting de parkeerplaats, dus ik ben toen het gebouw in gelopen en zag daar een computer staan waar je je kon aanmelden.
En dan?... Ja geen idee... Moet ik nou buiten wachten bij de auto tot mijn kentekennummer op het bord staat? Ik bedoel, ik heb me toch aangemeld? Of moet ik de auto daar achter laten en terug naar binnen bij de 10 andere mensen gaan zitten die binnen zitten te wachten tot ze worden omgeroepen om naar de balie te mogen... GEEN IDEE!!
Dus ik loop heel vrolijk naar buiten, kijk op het bord of mijn kentekennummer er op is verschenen, keek naar mijn papiertje van het aanmeldingsapparaat en zag toen iets waardoor ik meteen naar binnen ben gerent om op de stoel te gaan zitten wachten.
Blijkbaar moet je dus eerst binnen wachten tot je omgeroepen wordt, je laat dan de auto papieren zien, betaald en dan mag je naar buiten naar je auto toe lopen en wachten op je kenteken. Weet ik veel...
Om 11:05 werd ik een beetje nerveus... Ik was nog steeds niet omgeroepen om te betalen... Ik had bijna het gevoel dat mijn plaats om 11:02 gewoon mij voorbei is gegaan op het moment dat ik naar de auto was gelopen. Maar precies op het moment dat ik dat dacht, werd ik omgeroepen om te betalen en kon ik buiten wachten op mijn nummer.
Toen ik eenmaal aan de beurt was, reed ik vrolijk naar binnen, en vertelde de man dat ik alleen maar Engels sprak. Geen probleem zei hij. Ik moest het raampje open doen zodat zij een wolkitolki er aan konden hangen en alles konden doorgeven van wat ik moest doen.
Volgens mij deed ik alles fout van wat ze vroegen, als je het mij vraagt doordat zij in gebrekkig engels mij uitlegde wat ik moest doen... Ja daar snap ik dan niks meer van... De monteur en zijn assistent zeiden dat ik uit moest stappen zodat de "hoofd" monteur dan alles kon doen... Sorry...
Ik heb toen buiten gewacht tot de man klaar was met de auto en gewacht op de goedkeuring van de check. Terwijl ik naar buiten liep zag ik wel dat de monteur hoofdschuddend mij na keek... Yup Marnix, je bent niet gemaakt voor zo'n auto check. Laat dat maar aan de professionals over, gaat een stuk sneller!
Na 5 minuten gewacht te hebben op de auto en 10 minuten gewacht te hebben op de goedkeuring kon ik dan eindelijk naar het kantoor toe!
Op kantoor kreeg ik een telefoontje van huis met de mededeling dat het niet goed gaat met mijn oma en dat het hoogstwaarschijnlijk niet lang meer gaat duren... Ook heb ik meteen besproken over dat ik eventueel terug ga vliegen om de laatste dagen bij haar te kunnen zijn en de eventuele begrafenis bij te kunnen wonen.
Na dit telefoontje heb ik mijn baas gecontacteerd en heb ik toestemming gekregen om een vliegticket te boeken naar Nederland. Daar ben ik voornamelijk mee bezig geweest de dag.
Om 5 uur had ik een afspraak staan met Joyce en Charlotte via Skype. Joyce had ons gevraagd of we een korte film voor haar en haar nieuwe website willen maken. Natuurlijk willen wij dat! Dus hadden we een Skype gesprek over hoe we dit gaan aanpakken.
De daarop volgende donderdag kreeg ik het vervelende nieuws dat mijn oma op de avond van woensdag op donderdag was overleden... Ondanks dat het een soort van te verwachten was, is het natuurlijk vervelend nieuws om te krijgen. Gelukkig heeft ze een mooi einde gehad en heeft ze nu de rust gekregen die ze verdiende!
Na dat telefoontje ben ik opzoek gegaan naar een vliegticket naar Nederland, en met succes! Maandag (vandaag) om 20:45 vlieg ik richting Nederland toe om alles bij te wonen.
 |
| Het meer bij de kloof |
En op 24 april 2015 was het dan ein-de-lijk zo ver! We hebben de tocht mogen maken over het nieuwe pad!
Maar laten we beginnen bij het begin. Het begon allemaal toen we in de taxi stapte en het de chauffeur moesten uitleggen waar het was... Hij zei dat hij het begreep en wist waar het was, dus daar vertrouwde we op... Hadden we beter niet kunnen doen... Hij had wel 100 keer fout gereden. En toen we in Alora aan kwamen had hij het aan verschillende mensen gevraagd waar het was en hoeveel kilometer het is. Die man had echt geen idee! Maar uiteindelijk zijn we toch heelhuids aangekomen bij de ingang van Caminito Del Rey! De kosten? Laten we het daar maar niet over hebben... We hebben niet alles betaald aangezien hij niet goed gereden had, dus hebben 10 euro eraf gehaald van het totale bedrag.
Maar goed. Nu zijn we dan eindelijk aangekomen bij de ingang en hebben ons kaartje laten zien en waren klaar voor het avontuur! We moesten even wachten aangezien ze om het half uur een groep mensen binnen laten. Tijdens het wachten hebben we een ouder stel ontmoet die uit België kwamen. Daar hebben we mee gepraat totdat we het pad gingen betreden. Leuke mensen!
Toen het dan eindelijk zo ver was om naar boven te lopen, had ik er toch en partij zin in! Niet normaal! Ik kon echt niet langer wachten. Helemaal niet meer toen het eerste gedeelte van het pad in zicht was. Het looppad dat aan een platte berg wand "aangeplakt" was. Deze tocht is van zuid naar noord 7,7km lang. Je gaat eerst door een kloof, daarna door een gigantisch bos en al afsluiting weer door een kloof. Wij begonnen om 2 uur met lopen naar de noordkant. Het eerste gedeelte van de hele tocht was Super tof met de hoofdletter S. Het was een beetje benauwd buiten de kloof, maar zodra je de kloof "binnenstapte" werd je omringd door een aangename temperatuur.
Het was zo mooi, ik had geen idee waar ik moest kijken. Ik heb natuurlijk om de stap duizenden foto's gemaakt van alles om me heen. Het was echt heel fantastisch! Voor de mensen met hoogtevrees kan het nog wl een beetje eng zijn, aangezien je na de reling meteen in het diepe kan vallen en tussen elke plak op het pad een gat zat van zeker 5cm waardoor je grond onder je goed kon zie. Dus een tip van mij: 'heb je hoogtevrees, maar wil je dit wel graag doen, blijf voor je kijken!' Gelukkig heb ik er geen last van en keek ik door elk gat tussen de planken, heb ik geleund op reling die er was en heb ik gewoon mijn ogen uit gekeken!
Na de eerste kloof kwamen we aan in het bos en hebben we daar even lekker gepauzeerd. Schuin tegenover ons zaten een stuk of 7 mensen van Nederland, Spanje en Engeland bij elkaar, die vrolijk aan het zingen waren en de rust verstoorde van het bos. Dus op een gegeven moment hebben we besloten om dan maar toch door te gaan, op weg naar kloof nummer 2.
Kloof nummer 2 was, naar mijn menig een stuk minder spectaculair dan de eerste. Je hing wat minder hoog boven de grond, de berg was een stukje lager en je bleef maar aan één kant lopen. Maar het had wel een wilde rivier die onder je stroomde met het geluid van watervallen en kletterend water tegen de rotsten aan. En in deze kloof ging je nog een heel stuk omhoog toe lopen, op een trap met treden die zo breed waren als een plank van 15 cm. En ik met mijn grote voeten, vind het moeilijk om daar op te lopen. Maakt het toch weer spannend!
Toen we de kloof uitgelopen waren, kwamen we de "portwachter" tegen. Zij liet je in als je kaartje had en je paspoort mee had. Ze kwam naar ons toe met de vraag of we via de busje terug wilde gaan naar de zuidkant of via de het pad terug die we net gelopen hadden. En wat denk je... Na 7,7 km gelopen te hebben met een pauze van 10 minuten, pijn in onze voeten, nog maar 1 flesje water over, hebben we toch maar besloten om.........
om het pad nog een keer te lopen natuurlijk! Het was zo fantastisch en we wilde het pad zien vanaf de noordkant, dus waarom dan niet?! Dus zijn we vrolijk terug gelopen via het pad.
Toen we bij de zuidkant aankwamen zijn we helemaal terug gelopen naar het huisje van Caminito Del Rey om onze helm af te geven en te vragen of ze het nummer van de taxi hadden. De mensen die hier werkte zeiden dat dat geen goed idee was om met de taxi te gaan. Ze hadden ons verteld dat het beter zou zijn als we met de trein zouden gaan, want dat was goed koper. (Dat dachten we al na ons taxie avontuur op de heen weg) Dus hebben ze ons een kaart gegeven en aangewezen waar het station is en zijn we naar het station gelopen. Hier hebben we gewacht tot een uur of 6 en toen kwam de trein aan gereden. Met de trein zijn we naar Malaga gereden, vanaf Malaga hebben we de bus genomen naar Merballa busstation en vanaf hier hebben we de taxie naar huis genomen. Dit samen was ongeveer 20-30 euro. Dat is nog niet de helft van de heen reis! Niet eens in de buurt!
Eenmaal thuis gekomen hebben we Bollywood besteld en zijn we als een blok in slaapgevallen.
Omdat de foto's die ik gemaakt heb veel beter een beeld geven hoe het was dan als ik het schrijf heb ik hier onder een kleine foto reportage van onze Caminito Del Rey excursie!
Het weekend stelde niet zoveel voor. We hebben op zaterdag schoongemaakt, boodschappen gedaan, kakkerlakken gedood... Ratten gespot... en tv gekeken. Ja je leest het goed, kakkerlakken gedood en ratten gespot! Ons hele voortuintje zat onder de kakkerlakken. Het waren er zeker 10 kakkerlakken die ons voortuintje hadden bezocht. Ik, de held die ik was, had de kakkerlakken bespoten met één of ander giftig spul en bent toen naar buiten gerend om boodschappen te doen.
Op weg naar de supermarkt was ik op internet aan het zoeken waar kakkerlakken nou goed voor zijn buiten iemand de stuipen op het lijf te jagen. Terwijl ik dat zocht op mijn mobiel tijdens het lopen, liepen we langs een heg. In mijn ooghoeken zag ik iets bewegen, iets groots! Dus ik draai me naar de heg om en zie daar een mega rat in de heg zitten. MUIS!!! schreeuwde ik. Muis? zei Charlotte. Ik ben doel rat! Waarschijnlijk was rat zo geschrokken dat hij weg vlucht in de heg en nooit meer terug kwam. Ik heb het nooit zo warm gehad... In de supermarkt hebben we extra anti kakkerlakken spul gekocht, zodat Charlotte het overleefd als ik er niet ben. Wat een avontuur zeg... Nog nooit zo'n avontuur beleefd op de weg naar de supermarkt.
Maar goed... Nu weet ik nog niet waar kakkerlakken goed voor zijn... Dus mocht je het weten waar ze goed voor zijn dan hoor ik dat graag! :)
Week 13... Sjonge jonge jonge was me toch weer een week! Heb denk nog nooit zo'n week gehad. Op kantoor was het rustig en buiten kantoor uren was het relaxt. Wat wil je nog meer... Helaas ga ik dit land de komend week verlaten voor mijn oma, en beleef ik geen bijzondere avonturen. Het kan dus zo zijn dat ik deze week niks ga melden. Misschien dat ik vertel over het avontuur op het vliegveld van Malaga, want geloof ik ga daar toch wat beleven! Maar dat zien jullie dan uiterlijk volgende week maandag! Hopelijk tot dan!
Nogmaals, hieronder heb ik een kleine foto reportage gezet van onze excursie naar Caminito Del Rey! Hopelijk is het wat.
Dan rest mij nog maar 1 ding te zeggen: ¡Hasta Luego!
Tot volgende week
Adios!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten